WoonbronMaasoevers is blij dat de discussie in de gemeentelijke politiek op gang is gekomen. „Gelukkig heeft het vraagstuk een prominente plaats gekregen op de politieke agenda. Wij hebben dit aangemoedigd", zei directeur M. Kromwijk van de woningbouwvereniging maandag.

Het grote probleem in Rotterdam is volgens hem dat er te veel nieuwkomers komen. De stad kan dit aantal van 10.000 mensen per jaar niet aan. Onder deze nieuwkomers bevinden zich 8000 allochtonen en 6000 spreken niet de Nederlandse taal, zei hij. „Zij redden het niet op eigen kracht. Ze moeten hulp krijgen bij de inburgering. Er moeten woonafspraken met ze worden gemaakt." Ze zorgen voor overlast omdat ze geen Nederlands kunnen, hebben geen werk en wonen met te veel mensen in een huis.

Hij merkt op dat het niet alleen gaat om allochtonen. „Het gaat niet om vol is vol. Allochtonen zijn echter wel oververtegenwoordigd", aldus de directeur. Het evenwicht in de bevolkingssamenstelling is naar zijn zeggen zoek.

Ook P. Datema, manager woondiensten van woningstichting de Combinatie, benadrukt dat Rotterdam eenmaal een multiculturele stad is. „Wie is bovendien allochtoon", vraagt Datema zich af. Hij wil geen apartheidsregime. Bovendien gelooft de manager niet in gedwongen spreiding omdat dat de keuzevrijheid van mensen aantast.

Hij vindt dat bij de woonruimteverdeling rekening moet worden gehouden met de bevolkingsopbouw in een wijk. Er moeten nader te formuleren eisen worden gesteld. Zo kunnen verhuurders de eigen bevolking voorrang geven, want dan beperk je de instroom, denkt hij.

Hij wil het liefst dat gemeente en corporaties een plan opstellen waarmee wordt geëxperimenteerd, zodat na een periode kan worden bekeken wat de effecten zijn. Bovendien, zei hij, moet Rotterdam meer autochtonen aan de stad weten te binden. Al vele decennia trekken hoger opgeleiden en mensen met een hoger inkomen weg naar de randgemeenten. De havenstad probeert dit een halt toe te roepen door meer duurdere woningen te bouwen.

In de wijk Delfshaven neemt de Combinatie al maatregelen door veel goedkope woningen te slopen. Er komt meer gedifferentieerde woningbouw en daarmee een gevarieerdere bevolking voor terug. „Maar een wijk transformeren, kost tien tot vijftien jaar."

Volgens WoonbronMaasoevers dienen bij vrijkomende huurwoningen „sociaal–economische sterkeren" meer kansen te krijgen. „Als honderd woningen vrijkomen, moeten er tachtig worden toegewezen aan mensen die bijvoorbeeld een inkomen uit arbeid hebben. De andere twintig huizen komen beschikbaar voor zwakkeren, want dat is je taak als corporatie. Je moet een buurt beheersbaar houden, maar je mag mensen niet uitsluiten."

Rotterdam kan de problemen niet alleen oplossen, stelt Kromwijk. Ook de regio en de landelijke politiek dienen een steentje bij te dragen. Met buurgemeenten moeten afspraken worden gemaakt, maar in Schiedam, Vlaardingen en Maassluis kennen ze dezelfde problemen als in Rotterdam, weet hij. „Er moet dus ook verder de regio in worden gekeken, maar waar houdt die op."