april 2011: Twee parlementsleden die de stad Deraa vertegenwoordigen, treden af omdat het regime van Assad de opstand daar bloedig onderdrukt.

30 juli 2011: Kolonel Riad al-Asaad van het regeringsleger vlucht naar Turkije. Daar legt hij de basis voor het opstandige Vrije Syrische Leger. Sindsdien veel militairen zijn voorbeeld gevolgd. Onder hen zijn 27 generaals.

januari 2012: Twee leden van het Syrische parlement lopen over naar de oppositie. Nawaf al-Bashir vlucht naar Turkije, terwijl Imad Ghalioun zijn heil zoekt in Egypte. Ghalioun vertegenwoordigde de opstandige stad Homs in de volksvertegenwoordiging. Bashir is niet alleen parlementariër, maar ook leider van de grootste stam van het land.

8 maart: De onderminister van Olie Abdo Hussameddin zegt in een internetvideo dat hij zich achter de opstandelingen schaart.

22 juni: Een gevechtspiloot vlucht met vliegtuig en al naar Jordanië, waar hij politiek asiel krijgt.

6 juli: Generaal Manaf Tlass loopt over naar de oppositie. Hij was een vriend en steunpilaar van Assad. Tlass was onder meer bevelhebber van de beruchte elite-eenheid de Republikeinse Garde.

11 juli: De Syrische ambassadeur in Irak, Nawaf al-Fares, steunt de regering niet langer. Hij is de eerste belangrijke diplomaat die stopt. Hij zoekt zijn heil in Qatar.

24 juli: De Syrische ambassadeur in de Verenigde Arabische Emiraten, Abdel Latif al-Dabbagh, en zijn vrouw Lamia Hariri vluchten naar Qatar. Hariri was zaakgelastigde in Cyprus.

25 juli: De militaire attaché in Oman, Mohammed Tahsin al-Fakir, vlucht naar Qatar.

27 juli: Ikhlas al-Badawi, parlementariër voor de provincie Aleppo, loopt over en vlucht naar Turkije.

30 juli: De hoogste vertegenwoordiger die Syrië nog in Groot-Brittannië heeft, Khaled al-Ayoubi, stapt op.

6 augustus: Premier Riyad Hijab vlucht met zijn familie naar Jordanië. Hij is de hoogste overloper sinds het begin van de opstand.