Het programma opent met de beroemde ”Kinderszenen” opus 15 van Schumann. Daar laat Eilander fraaie dingen horen, een mooie tussenstem in het eerste deel, een gezond romantische Träumerei, een poëtisch laatste deel.

Toch houd ik gemengde gevoelens over. Het tweede en het derde deeltje klinken vrij grof en ook verder lijkt het pedaal de grote vriend van de pianist als het snel moet en wat luider. Ook lijden sommige passages aan onlogische temposchommelingen. Schumanns ”Arabeske” opus 18 heeft daar minder last van, al overtuigt ook dit stuk niet geheel.

Vanuit het programma is de keuze voor Chopin logisch. Van diens Wals in a ben ik wat minder gecharmeerd, maar 
vooral in de vier ”Mazurka’s” is Eilander op dreef. Ze krijgen een mooie toon, ritmische drive en de goede sfeer. Dat geldt ook voor ”Frühling” en ”Liebeslied” van Liszt.

De bloemen die het minst in dit romantische boeket passen, worden echter het meest idiomatisch vertolkt: ”Romeo en Julia” van Prokof­iev. Ook hier geldt dat wanneer het ritme wat dwingender wordt de pianist de luisteraar wel mee krijgt. En dat is bij Prokofiev vaak de grote kracht, zeker in de eerste drie delen van de Suite.

De opname is transparant, maar mild en levert een mooie pianoklank op. Het boekje is een persoonlijk woord van Eilander bij elk van de stukken en zeker informatief. Maar waarom vertelt hij ons niet dat Liszts ”Liebeslied” een bewerking is van Schumanns lied ”Widmung”, opus 25 nummer 1?

Arabeske – Jaap Eilander; STH Quality Classics (1411502); € 14,90; www.sth.nl