Tijdens een dienst in de enige grote zaal die de theologische faculteit rijk is, werd het collegejaar afgesloten. Bij die gelegenheid werden er twee eredoctoraten uitgereikt en werd er afscheid genomen van enkele oudgedienden. Naast prof. dr. Paul Wells zwaait ook Aline Dieleman, die 32 jaar bibliothecaresse was, af.

De zaal is goed gevuld met ruim tweehonderd mensen: studenten, oud-studenten, leden van de faculteitsraad, predikanten en vertegenwoordigers van kerken in het buitenland.

Dr. Peter Lillback, directeur van het Westminster Theological Seminary in Philadelphia mediteert over de profeet Elisa die het ijzer van de bijl weer boven water haalde. „De faculteit van Aix is als de profetenschool ten tijde van Elisa. Studenten krijgen hier een opleiding om Gods Woord door te geven. Paul Wells was een overste van de profeten, hij kreeg de mantel van zijn voorganger en zal hem op zijn beurt doorgeven, want het werk van de Heere gaat altijd door, al veranderen de omstandigheden.”

Dr. Lillback wijst in dit verband op de komst van prof. dr. Gert Kwakkel van de Theologische Universiteit Kampen, die de colleges Oude Testament zal gaan doceren, en op dr. Yannick Imbert, de nieuwe docent Apologetiek. „Het ijzer was diep gevallen, het kon alleen door een wonder weer boven gehaald worden. Zo kunnen mensen door een groot wonder van genade door God worden gered. Die boodschap wil de faculteit uitdragen en die boodschap heeft dr. Wells in de achterliggende jaren verkondigd. Laten we ons verblijden dat de Heere ons waardig acht om Hem te dienen. Door de last en het lijden van ons ambt heen, zullen velen gered worden.”

Talrijk zijn de verdiensten van Wells voor het Franstalige protestantisme. Hij was één van de grondleggers van de theologische faculteit, gedurende negenendertig jaar docent en de laatste jaren tevens rector. Daarnaast was hij onder meer hoofdredacteur van La Revue Réformée.

Dr. Wells bedankt de aanwezigen: „Materieel zijn we er niet op vooruit gegaan, maar we voelen ons rijk gezegend. Veel dienaren van het Woord hebben hier in Aix-en-Provence hun opleiding gekregen. Enkelen werden in de loop van de tijd collega’s. Anderen zijn ons al voorgegaan in het Koninkrijk der hemelen. De Heere heeft gezorgd en ons weer opgericht als we vielen. Zonder Hem zijn wij niets.”

Na de dienst is er een maaltijd onder de Provençaalse platanen, grotendeels bereid door vrijwilligers. Dr. ir. Jan van der Graaf spreekt de scheidende mensen toe namens het Nederlandse ‘Frans Beraad’, en als persoonlijke vriend. „Wells was het gezicht van de faculteit. Een bruggenbouwer tussen Nederland en Frankrijk. Geen neo-calvinist, geen ultra-calvinist, geen ‘eikenhouten’ calvinist, maar een echte, authentieke calvinist.” Van der Graaf noemt „de verzoening door voldoening” het hart van Wells’ theologie. Hij moedigt Wells en Aline Dieleman aan om in Nederland campagne te komen voeren voor de Franse kerk.

Eredoctoraten zijn er voor prof. dr. William Edgar, die in de jaren tachtig docent Apologetiek was in Aix, en voor dr. Harold Kallemeyn, die er Praktische Theologie doceerde. Prof. dr. Edgar wordt naast zijn theologische verdiensten geprezen om zijn muzikale kwaliteiten. Later op de avond brengt hij het lied ”Amazing grace” ten gehore, terwijl hij zichzelf op de gitaar begeleidt. In een dankwoord citeert prof. Edgar de oneliner van Benjamin Franklin: „Elk beschaafd wezen houdt van twee landen: van zijn vaderland en van Frankrijk.” Instemmend gemompel alom, culminerend in een luid applaus.

Dr. Kallemeyn is verbonden aan het Timothy Leadership Training Institute en verzorgt de opleiding van Franstalige Afrikaanse lekenpredikanten en kerkenwerkers. „Wat ik in Afrika regelmatig hoor, is deze vraag: „Waarom hebben jullie zo lang gewacht voordat jullie de rijke gereformeerde theologie met ons wilden delen?”