De wens om de overspanning te bouwen ontstond al in de negen­tiende eeuw. San Francisco, dat op een schiereiland ligt, was de laatste Amerikaanse stad van die grootte die voor een groot deel alleen per veerboot toegankelijk was. Een brug tussen de in het noorden gelegen stad Marin en San Francisco was toen nog geen optie, omdat de zogenoemde Golden Gatewaterweg te breed en te diep was. In die tijd konden ze nog geen bruggen bouwen van die lengte.

Rond 1916 tekende de relatief onervaren bouwkundige Joseph Strauss een plan voor een brug die niet meer dan 17 miljoen dollar zou kosten. Veel minder dan de destijds goedkoopste kostenraming van 100 miljoen, dus ging het stadsbestuur akkoord. Strauss moest dan wel aanwijzingen accepteren van meer ervaren architecten. Het ontwerp werd aangepast door onder anderen Leon Moisseiff, die de beroemde Manhattan Bridge in New York had gebouwd, en Charlton Ellis, die de kabelconstructie ontwierp.

Vertraagd door lokaal verzet begon op 5 januari 1933 de bouw. Het leger was bang dat de brug een doelwit voor aanslagen zou zijn. De bouw duurde vier jaar en kostte 35 miljoen dollar. Toen de brug in de oranjerode grondverf werd gezet, drongen inwoners van de havenstad erop aan om deze niet met de destijds gebruikelijke laag zilvergrijze verf over te schilderen.

Over de Golden Gate Bridge rijden tegenwoordig dagelijks ongeveer 120.000 voertuigen. De Rotterdamse Brienenoordbrug over de Maas telt dagelijks ongeveer 250.000 passerende voertuigen.