In deze dienst staat het voorbehoud van Jakobus centraal. Zo wordt het gelezen Schriftgedeelte, Jakobus 4: 13-17, genoemd. Het voorbehoud van Jakobus – toen ik kind was, klonk het als een spannende formule; heel serieus en zwaarwichtig.

Zo de Heere wil en wij leven; het is vaak een standaard uitdrukking bij afkondigingen in de kerk. Het Deo volente wordt te pas en te onpas gebruikt. Het komt er echter op aan dat het voorbehoud van Jakobus geen dooddoener of loze formule is; geen holle frase. Het gaat om een levend besef: “als God het wil” als motto boven al onze plannen.

Het raakt mij persoonlijk. Veel mensen vragen mij of ik beschikbaar ben als Kamerlid voor een nieuwe periode na de verkiezingen in september. En dan antwoord ik iets over selectiecommissie, partijcongres en uitkomst van de verkiezingen. Maar ten diepste weet ik en belijd ik: als God het wil!

Ik heb dat ook ervaren toen ik ruim vijf jaar geleden in de Kamer kwam. God heeft daarin de weg gewezen en mijn man ook bereid gemaakt om een groot deel van de zorgtaken voor de kinderen op zich te nemen voor de kinderen. Iets wat tot op de dag van vandaag nog steeds tot grote tevredenheid leidt bij het hele gezin. Met als bijzonder neveneffect dat mijn zoon een paar jaar geleden tot de conclusie kwam dat politiek echt iets voor vrouwen is: „Er wordt alleen maar gepraat.”

Als God het wil. Dat raakt ook de politieke besluitvorming en alle plannen en voornemens die worden gemaakt. Ik raak er nooit over uit gedacht hoe dat precies gaat en hoe God zelfs mensen gebruikt die met het voorbehoud van Jakobus absoluut geen rekening houden, omdat ze er echt van overtuigd zijn dat zij als mensen allesbepalend zijn en God niet bestaat.

De geschiedenis van Daniël vertelt dat een paar mensen die God wel erkennen als Allerhoogste een invloedrijke positie in het Babylonische hof ontvangen om daar invloed te kunnen uitoefenen. God grijpt regelmatig in. Bijvoorbeeld door Daniël inzicht te geven in de betekenis van de droom van Nebukadnezar. Daniël dankt God daarvoor en prijst Hem met de woorden: Hij verandert tijden en uren, Hij zet koningen af en stelt koningen aan.

Dit is ook het achtergrondsperspectief van de verkiezingen op 12 september. Een groot aantal christelijke volksvertegenwoordigers in het Nederlandse parlement zou geweldig zijn. Er zou een groot getuigenis van uit kunnen gaan. Maar gelukkig is God daar niet van afhankelijk.

Ik ga weer even terug naar de tekst.

De verzen 13 en 14 vertellen indringend hoe de verhoudingen liggen. Wij zijn slechts kleine mensen. We zijn slechts damp. Daartegenover staan Gods grootheid en almacht. De wil van God.

In vers 16 worden we gewaarschuwd. We slaan vaak een hoge toon aan en zijn daar nog trots op ook. In de politiek zie je het vaak gebeuren. Het is volkomen ongepast.

Als God het wil. Dat brengt ons bij de vraag: Wat wil God nog meer, behalve deze praktische aanwijzingen van Jakobus?

We lezen het in de Bijbel. God vraagt veel. Hij stelt hoge eisen. Het mooie is dat Gods wil nauw samenhangt met Zijn beloften. We hebben te maken met een God Die wil geven waarom Hij vraagt. Hij is een God Die graag vergeeft en geneest als we onze zonden belijden.

Hij vraagt recht en gerechtigheid. Ik denk aan Psalm 72. Hij wil het ook geven op de vraag:

Geef, Heer’, de koning Uwe rechten en Uw gerechtigheid

(…)

Dan zal Hij al Uw volk beheren

rechtvaardig, wijs en zacht,

en Uw ellendigen regeren,

hun recht doen op hun klacht.

Het is een onzekere en onrustige tijd in de politiek. Er is sprake van een economische crisis, er wordt druk onderhandeld hoe het begrotingstekort binnen de perken kan worden gehouden; nieuwe verkiezingen komen eraan. Wat zal het ons land gaan brengen? God weet het.

In de aanloop naar de verkiezingen zullen er allerlei debatten gevoerd worden. Politici zullen een hoge toon aanslaan. In al dat verkiezingsgeweld zullen we moeten luisteren naar Gods stem en die stem gehoorzamen. Waar gaat Gods hart naar uit? Naar wie gaat Gods hart uit?

Opnieuw denk ik aan Psalm 72: Hij zal bevrijden wie arm is en om hulp roept, wie zwak is en geen helper heeft. Hij ontfermt zich over weerlozen en armen.

Of zoals Amos het zegt: God wil zeeën van recht en rivieren van liefde die heel de aarde weer vol laten stromen met recht.

”Zeeën van recht” is trouwens de titel van een verzameling van liederen over gerechtigheid. Ik kreeg vorige week de cd in handen gedrukt. De liedschrijvers die hieraan hebben meegewerkt delen het geloof dat wat we als kerk zingen, invloed heeft op wat we geloven en hoe we leven. Dat richt onze ogen op de ander. Ver weg en dichtbij. Dat leert ons weg te geven en tegen onrecht op te staan. Wie Jezus volgt, gaat verder dan bidden en zingen. Wie Jezus volgt, doet wat Hij zegt.

Dit zal ons spreken en de toon die we daarbij aanslaan moeten bepalen en onze politieke agenda. Bij God moeten we zijn voor wijsheid in het maken van plannen.