Het VN–kantoor is gevestigd in het Canal–hotel in het noordoosten van de stad. Volgens de eerste berichten reed een vrachtwagen vol explosieven de lobby binnen. Er werkten zo’n 300 mensen in het gebouw, dat deels is ingestort. Het dodental is afkomstig van een Iraakse VN–medewerker, die de lijkenzakken heeft geteld die uit het gebouw. Er zijn zowel Iraakse als buitenlandse doden, zei de VN–medewerker.

Een journalist van het persbureau Associated Press telde zeker negen gewonden die op brancards uit het getroffen gebouw werden weggedragen en veertig gewonden die in de tuin voor het verwoeste gebouw eerste hulp kregen. Het Amerikaanse leger stuurde meteen een aantal helikopters naar de plek van de aanslag, om gewonden af te voeren. Vieira de Mello zat uren na de explosie nog vast in het puin, net als tientallen anderen. Ook een hoge UNICEF–medewerker liep verwondingen op.

Reddingswerkers banen zich met de hand een weg door het puin, op zoek naar mensen die vastzitten. In de grond gaapt een gat van vijftien meter breed. Paul Bremer, de Amerikaanse bewindvoerder in Irak, bracht een bezoek aan de plaats van de aanslag.

Op het moment van de explosie was in het hotel een persconferentie aan de gang. De explosie was zo krachtig dat tot op twee kilometer afstand ruiten sneuvelden. Het drie verdiepingen tellende hotel werd voornamelijk als kantoor gebruikt. De meeste VN–organisaties hadden er hun intrek genomen, behalve UNICEF en de Voedsel– en Landbouworganisatie (FAO). De cafetaria van het hotel was populair bij journalisten en hulpverleners. Tot het begin van de oorlog werkten de wapeninspecteurs van de VN vanuit het kantoor.

Wie voor de aanslag verantwoordelijk is, is nog onduidelijk.