„Toen ik tien jaar geleden solliciteerde, woonde onze gehandicapte zoon nog thuis”, vertelt Van Ginkel (52). „Mijn vrouw had daarom de auto nodig. Toen heb ik beloofd dat ik zou gaan fietsen.”

Dat doet hij sindsdien elke dag, ook als het regent. „Dan kijk ik maar naar de bouwvakkers en hoveniers. Die moeten dan de hele dag buiten werken. Ik kan me douchen en omkleden als ik op school kom.”

De eerste tijd viel het fietsen Van Ginkel zwaar. Nu zou hij niet meer anders willen. „Ik ben dankbaar dat ik de gezondheid heb gekregen om zo veel te kunnen fietsen. Onderweg kun je je gedachten lekker laten gaan over wat je die dag hebt meegemaakt of mediteren over wat je ’s morgens hebt gelezen. En het klinkt misschien gek, maar fietsen geeft me ook energie na een lange dag werken.”

Inmiddels heeft de techniekleraar een flinke conditie opgebouwd. De 25 kilometer tussen Scherpenzeel en Kesteren rijdt hij in minder dan een uur. „En je hebt nooit file. Op vrijdag gebeurt het regelmatig dat ik eerder thuis ben dan collega’s die met de auto naar Scherpenzeel gaan.” Bijkomend voordeel is dat je al fietsend van je omgeving kunt genieten. „De route naar school is heel mooi. Ik maak vaak foto’s van dingen die ik tegenkom.”

De fiets waarop Van Ginkel rijdt, heeft hij speciaal voor zichzelf laten maken, maar nog steeds heeft hij zijn ideale rijwiel niet gevonden. „Ik heb al veel materiaalpech gehad. Het is logisch dat een fiets slijt als je 15.000 kilometer per jaar aflegt, maar het zou niet moeten kunnen dat je stuur zomaar afbreekt. Dat soort dingen is wel gebeurd.”

Ondanks dat blijft hij fervent fietser. „Ik zie mensen in de auto stappen om naar de sportschool te gaan en daar een uur op een hometrainer te gaan zitten. Dat vind ik een verkeerde investering. Dan denk ik: Met zo’n hometrainer kom je nergens. Ga dan gewoon op de fiets naar je werk.”