„Veel eenzaamheid bij ouders homofielen”
’s-GRAVENPOLDER – Ouders van een homoseksueel kind worstelen vaak in stilte met hun moeiten en vragen. Een werkgroep binnen de Gereformeerde Gemeenten wil hen met elkaar in contact brengen om ervaringen te delen. Voorzitter H. Murre: „Geslotenheid over deze problematiek werkt eenzaamheid in de hand.”
Met een bericht in het kerkelijk orgaan De Saambinder trad de werkgroep ”Ouders en familie rondom mensen met een andere geaardheid” vorige week naar buiten. Het initiatief werd genomen door betrokken ouders, samen met ambtsdragers uit de gemeenten waartoe zij behoren. Op 12 mei staat de eerste –besloten– ontmoetingsdag gepland. Er moeten meer bijeenkomsten volgen, zo mogelijk op diverse plaatsen in het land.
Voorzitter H. Murre (45) werd in 2006 ouderling in de gereformeerde gemeente te ’s-Gravenpolder, die 1900 leden en doopleden telt. „Ik kreeg al snel te maken met vragen rond homoseksualiteit en proefde de nood die er op dit terrein is. Het onderwerp stond vrij ver van me af, maar ik wilde me er graag in verdiepen. Ik ervaar dat het op m’n weg is geplaatst. De zorg voor gemeenteleden die hiermee worstelen, heeft m’n hart.”
Al snel werd Murres belangstelling gewekt voor een cursus over pastoraat rond homoseksualiteit van Different, een hulpverleningstak van de christelijke organisatie Tot Heil des Volks. Hij wist hiervoor elf mensen uit zijn gemeente te interesseren, zodat de cursus in ’s-Gravenpolder kon worden gehouden.
Behalve twee ambtsdragers namen aan de cursus –vier zaterdagen– enkele gemeenteleden deel die werkzaam zijn in het reformatorisch basis- en voortgezet onderwijs, leiders van een jeugdvereniging en ouders van een kind dat anders geaard is. „Ik heb er veel geleerd over de nood van mensen die het kruis van een homofiele geaardheid moeten dragen en de eenzaamheid die daarmee gepaard gaat.”
Na afloop van de cursus besloot een groep van zes personen zich verder met de thematiek te gaan bezighouden. Dat resulteerde in een plaatselijke gespreks- of pastoraatgroep voor ouders van een homofiel of lesbisch kind.
Tijdens een studiedag van de orthodox-christelijke homo-organisatie RefoAnders ontmoette Murre het afgelopen jaar diverse ouders uit andere delen van het land die „behoefte hadden aan het delen van ervaringen met gelijkgestemden. Vanuit de nood die we daar proefden, is de werkgroep ontstaan. In eerste instantie richten we ons op de Gereformeerde Gemeenten. We onderschrijven het officiële standpunt van ons kerkverband, dat de homoseksuele praxis op Bijbelse gronden afwijst. Ouders uit andere kerken die dit uitgangspunt delen, zijn eveneens welkom.”
Wat staat de werkgroep voor ogen?
„We willen ouders en andere familieleden met elkaar in contact brengen tijdens bijeenkomsten met maximaal achttien personen. Daarbij zijn een ambtsdrager en een maatschappelijk werkster met kennis van zaken aanwezig. We openen met Schriftlezing en een korte inleiding over een onderwerp rond homoseksualiteit. Daarna is er ruimte om ervaringen uit te wisselen en elkaar zo tot een hand en een voet te zijn. Het is belangrijk dat mensen hun verhaal kunnen vertellen en daarvoor een luisterend oor vinden. We bieden ook gelegenheid voor individuele gesprekken of contact per mail of telefoon.”
Hoe wordt het initiatief in de kerken ontvangen?
„We hebben eerst alle kerken aangeschreven in de regio’s van de ambtsdragers die in de werkgroep zitten. Daarmee bereikten we ruim de helft van het kerkverband. Bij dit schrijven zat een brief die ambtsdragers kunnen overhandigen aan ouders en familieleden die met deze problematiek te maken hebben. Dat heeft veel positieve reacties van scriba’s en predikanten opgeleverd. De reacties die bijvoorbeeld per mail binnenkwamen, waren hartverwarmend. Ook het bericht dat vorige week in De Saambinder stond, leverde tot nu toe alleen positieve reacties op. We voelen dat het initiatief breed gedragen, gesteund en gewaardeerd wordt en dat we als werkgroep vertrouwen hebben.”
In hoeverre is meer openheid op het terrein van homoseksualiteit wenselijk?
„Geslotenheid hierover werkt eenzaamheid in de hand. En eenzaamheid maakt dat het kruis, dat toch al zwaar is, nog zwaarder wordt. Het is belangrijk dat kerkenraden toegerust worden om er op een goede manier mee om te gaan als een gemeentelid vertelt dat hij homo is. Of als ouders dit vertellen over hun kind. Nu ontstaan er soms ongewenste situaties in een gemeente, mede doordat ambtsdragers niet goed weten hoe ze met deze problematiek moeten omgaan. Het is goed daarop voorbereid te zijn. Mensen die anders geaard zijn en hun familieleden, hebben behoefte aan goede pastorale zorg. Je moet samen met de pastorant door het diepe dal van moeite en verdriet gaan en de weg zoeken van Gods Woord. De gebrokenheid van homoseksualiteit is ons aller schuld. Als één lid daaraan lijdt, lijden alle leden mee. Laat de gemeente om zo’n persoon heen staan.”
Hebt u ook overwogen een gespreksgroep te beginnen voor mensen die zelf met een andere geaardheid worstelen?
„Het is zo gegroeid dat we ons nu vooral op ouders en andere familieleden richten. Misschien dat we in de toekomst meer aandacht gaan besteden aan mensen die zelf met hun geaardheid worstelen en lotgenoten willen spreken. Op dit moment zou ik nog niet weten hoe. We hebben er geen concrete plannen voor. Ook willen we niet concurreren met RefoAnders.”
In de werkgroep zitten vier ouderlingen, maar geen predikant. Een bewuste keus?
„Het is tot nu toe zo gelopen. We zijn niet bewust op zoek gegaan naar een predikant, maar als er iemand voor het voetlicht komt met kennis van zaken op dit terrein, is hij van harte welkom.”
