„De PVV is hard op weg de rechtsbuiten van de politiek te worden. De PVV is een onversneden rechtse partij als het gaat om sociaal-economisch beleid”, schrijven directeur Arjan Vliegenthart en medewerker Tijmen Lucie van het wetenschappelijk bureau van de SP in het boekwerkje.

De PVV brak tussen oktober 2010 en juni 2011 „maar liefst” 180 verkiezingsbeloften, stellen de SP’ers. Hoewel het logisch is dat partijen in ons land compromissen sluiten, wil Wilders daarover „opvallend genoeg geen verantwoording afleggen”, betogen de linkse critici. „Hij mijdt publieke debatten en houdt zijn mensen er ook ver vandaan.”

Op het terrein van de zorg breekt de PVV de ene na de andere belofte, schrijven de SP’ers in de brochure ”Gedogen, tegen welke prijs?” „De PVV beloofde: geen uitbreiding van de marktwerking in de ziekenhuissector. Begin november 2010 stelde PVV-Kamerlid Agema al dat „de PVV zich heeft laten overtuigen van het nut van marktwerking in de curatieve zorg.”

De SP’ers halen in de brochure vaker uit naar de koers van de PVV op het terrein van de zorg. „De PVV voorkwam niet dat zorgverzekerara Uvit veertig EHBO-posten gaat sluiten, of dat het verdelen van de publieke AWBZ-gelden wordt overgeheveld naar commerciële zorgverzekaars. In de tandheelkunde mag geëxperimenteerd worden met vrije tarieven. Vanaf 2012 mag met steun van de PVV marktwerking worden ingevoerd.”

Gedraai valt de PVV ook te verwijten met het oog op beleid op het terrein van openbaar vervoer, betogen Vliegenthart, die ook SP-senator is, en Lucie. De partij van Wilders keerde zich altijd tegen verplichte aanbesteding van het openbaar vervoer in de grote steden, omdat anders de kwaliteit daarvan zou afnemen en de arbeidsvoorwaarden van het personeel verschralen. „De PVV beloofde dan ook de vervoersbedrijven in Den Haag, Rotterdam en Amsterdam te beschermen tegen de verplichte aanbestedingen. Als gedoogpartij liet de PVV dit standpunt echter varen en stemde in met bezuinigingen van 120 miljoen op het lokale openbaar vervoer en de verplichte aanbesteding ervan.”

De SP’ers noemen het „dan ook niet zo vreemd” dat werknemers van de Haagse Trammaatschappij (HTM) „de draai van de PVV op dit terrein niet in dank afnemen. Eind 2010, tijdens een gemeenteraadsdebat over de toekomst van het lokale openbaar vervoer en de HTM, liepen boze bus- en tramchauffeurs weg toen de woordvoerder van de PVV het woord kreeg.”

Van de belofte dat de PVV opkomt voor de verzorgingsstaat, komt „weinig tot niets” terecht, klinkt het in de brochure. „De PVV stemde tegen het opstellen van een armoedebeleid, tegen gelijke rechten op WW en ziektewet voor flexwerkers, voor bezuinigingen op jonggehandicapten en sociale werkplaatsen en voor het korten van de huurtoeslag.”

De toezegging van de PVV om in actie te komen tegen graaiers, komt de partij niet na, stellen de SP-critici. „De PVV stemde immers tegen het invoeren van de Balkenendenorm in de cultuursector en in de zorg.”

Op papier ging Wilders op sociaal-economisch terrein de afgelopen jaren een linkse koers varen, betogen de SP’ers. Wilde hij in 2006 als neoliberaal het ontslagrecht nog versoepelen, in latere jaren schaarde Wilders zich op dat punt in het linkse kamp en wilde hij dat recht juist handhaven.

Reden voor die ruk naar links op sociaal-economisch terrein, menen de SP’ers, is dat Wilders in 2006 „het succes” van de SP zag en „leentjebuur” speelde. „De PVV haalde veel inspiratie uit het partijprogramma van de SP. Typische SP-standpunten als geen verhoging van de AOW-leeftijd en geen liberalisering van de huren werden zonder omhaal overgenomen.”