Kerk & religie

„Geef de Arabische lente wat tijd en ruimte”

AMSTERDAM – Het is niet fair om de Arabische opstanden nu al te typeren als een teruggang naar een barre winter, vindt ds. Colin Chapman. „Laten we maar een beetje geduldig zijn.”

Jacob Hoekman
30 March 2012 22:27Gewijzigd op 14 November 2020 20:14
Beeld RD, Alex van Pijkeren
Beeld RD, Alex van Pijkeren

De naam Colin Chapman is een begrip voor christenen die zich op welke manier ook interesseren voor moslims, vooral in de Angelsaksische wereld. Zijn boek ”Kruis en halve maan” is een klassieker geworden. De Britse anglicaanse theoloog, tegenwoordig gepensioneerd, werkte onder meer in Egypte en Libanon en reist nog altijd veel door het Midden-Oosten.

Betitelt u de opstanden als een lente?

„Beslist. De situatie in het Midden-Oosten is definitief gewijzigd. De angst is eindelijk doorbroken. Dat betekent natuurlijk niet dat er meteen overal een democratie is, zeker niet op de manier zoals in het Westen. Als je dat verwacht, zal het Midden-Oosten falen. Maar heeft het zelfs in het Westen niet erg veel tijd gekost om democratische samenlevingen te creëren?”

In een land als Egypte gaat het tot nu toe duidelijk slechter, ook wat betreft de positie van christenen.

„Ieder islamitisch land is verschillend; het is lastig algemene uitspraken te doen. Maar als in Egypte gematigde moslims de regering vormen, ben ik ervan verzekerd dat er een goede verhouding zal zijn jegens christenen. Sommigen zeggen dat de Arabische lente een islamitische zomer is geworden, of zelfs een terugkeer naar de winter. Maar ik denk niet dat het fair is om dat te zeggen. Laten we maar een beetje geduldig zijn; er is tijd en ruimte nodig.”

Heeft u een voorbeeld voor ogen van een land waar islamistische groepen een goed beleid voeren?

„Kijk naar Turkije. Daar is een gematigd islamistische partij aan de macht, de AK-partij. De mensen in die partij zijn slim en weten hoe ze het spel moeten spelen. De moslimbroederschap in Egypte kijkt naar de AK-Partij en gaat nu hetzelfde proberen. Mijn advies is: wacht daarop en breek niet meteen alles af. Vergeet niet dat er ook een nieuwe revolutie kan komen die de veel orthodoxere salafisten aan de macht kan brengen.”

Uiteindelijk is het God die de wereld regeert. Ziet u achter de feiten rond de Arabische onrust nog een andere, geestelijke werkelijkheid?

„Dat vind ik een heel moeilijke vraag. Ik geloof niet dat de Bijbel een gedetailleerd schema biedt over wat er allemaal staat te gebeuren van nu tot de tweede komst van Christus.”

De huidige onrust wordt soms geïnterpreteerd als een teken van de grote strijd tegen Gods volk: Israël.

„Ik vind daarvoor geen sleutels in de Bijbel. Noch de Arabische lente, noch het zionisme kan ik interpreteren aan de hand van de Bijbel. Christenen moeten in de geschiedenis op zoek te gaan naar verklaringen.

Ik geloof dat Israël nog altijd door God geliefd wordt omwille van zijn voorvaderen, maar de staat Israël heeft geen bepaalde theologische betekenis.

Mensen die erg focussen op de vervulling van allerlei beloften zijn vaak blind voor onrecht dat anderen aangedaan wordt.”

Het aantal christenen in het Midden-Oosten blijft dalen. Een van de opties om daar iets tegen te doen, is volgens u het helpen van Arabische christenen om weer gevoel voor missie te krijgen. Hoe ziet u dat voor u?

„In Jeremia 29 staat dat de in ballingschap gevoerde Joden de vrede van de stad moeten zoeken. Let op: dan gaat het nota bene over Babel. Die opdracht geldt nog steeds. Arabische christenen zijn al twintig eeuwen geworteld in de samenleving. Zelfs als minderheid kunnen zij zout en licht zijn voor hun omgeving.”

Maar oosters-orthodoxe kerken hebben daar niet altijd evenveel oog voor.

„Koptische kerken in Egypte waren extreem kritisch op nieuwe evangelicale groepen. Maar juist van hen hebben de kopten de laatste vijftien jaar veel gekopieerd; van Bijbellezen tot het organiseren van jongerenkampen. Iets dergelijks zie je bij de Maronitische Kerk in Libanon.”

U gelooft dat een toenemend aantal moslims zich tot Christus zal wenden. In het verleden is die hoop vaak gekoesterd, meestal zonder veel vrucht. Waarop baseert u zich?

„Er zijn duizenden geheime gelovigen in landen als Egypte en zeker ook in Iran. Iraniërs hebben gezien hoe de islam werkt en zijn extreem teleurgesteld. Ze staan erg open voor het Evangelie. Anderen worden christen omdat ze een Bijbel hebben gevonden, of via media met het Evangelie in aanraking zijn gekomen. Ook zijn er veel verhalen over dromen waarin Christus een rol speelt. Ja, ik geloof dat een toenemend aantal moslims discipel van Hem zal worden.”

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer