Ruim voor de prins arriveert, staan de kinderen van De Wijngaard –een school voor speciaal basisonderwijs– ”Oranje boven” te zingen. En als de Koninklijke Hoogheid eindelijk de plaats van bestemming bereikt, voeren ze het volume nog wat op.

Simon Hoek, voorzitter van de Stuurgroep Toekomst Dorpskerk Barendrecht, en een vrouw in middeleeuws kleding verwelkomen de prins bij de kerk. De vrouw moet ambachtsvrouwe Elisabeth van Loon voorstellen, de stichtster van de dorpskerk. Zij kreeg in 1510 toestemming om een kerk te bouwen, en wel van de Utrechtse abt Wilhelmus van de Sint-Paulusabdij.

In de kerk krijgt de prins uitleg over de Statenbijbel die speciaal voor zijn bezoek van de kansel is gehaald. „Lange tijd dachten wij dat het de oudste kanselbijbel in Nederland was, maar die ligt in de kerk van Lage Vuursche, u niet onbekend”, aldus Hoek tegen de kroonprins.

„En we gaan het ook over water hebben in de kerk”, gaat Hoek verder. „Het orgel was er namelijk niet geweest als de kerk een naastgelegen stuk grond niet verkocht had aan het waterleidingbedrijf, dat er in 1912 een watertoren bouwde. Met het geld werd een orgel aangeschaft. Zowel orgel als water­toren viert dit jaar zodoende het 100-jarig bestaan.

Door de kerktuin –met veel Bijbelse planten en bomen– gaat het gezelschap naar de achterkant van het godshuis. Daar is de oudste steen ingemetseld, die gevonden werd tijdens opgravingen in 1771. De tekst op de steen herinnert aan de watervloed van 1374, waardoor het land Barendrecht en Carnisse 110 jaar lang onder water kwam te staan. Op deze plaats, waar de stenen spreken, ontvangt de koninklijke gast het jubileumboek van de kerk ”Vijf eeuwen Dorpskerk Barendrecht”.

Een lokaleradioreporter wil graag weten wat de prins thuis over Barendrecht zal vertellen. „Dat Barendrecht een hechte en dynamische gemeenschap is, die zijn tradities koestert”, antwoordt Willem-Alexander.

De klok slaat halfeen. De kroonprins vertrekt. En de dorpskerk sluit haar deuren, 
tot zondagmorgen.