Slijkhuis promoveert volgende week aan de Rijksuniversiteit Groningen op een onderzoek naar de effectiviteit van Het Nieuwe Werken.

In een toenemend aantal bedrijven mogen medewerkers zelf bepalen waar en wanneer ze werken. Dankzij internet en smartphones is thuiswerken een peulenschil en bedrijven omarmen dit nieuwe werken massaal. Ze denken ermee te kunnen bezuinigen én hun mede­werkers tegemoet te komen. Slijkhuis: „Ze denken dat het dé remedie is om de moti­vatie te verhogen, bijvoorbeeld.”

Maar dat is een te simpele voorstelling van zaken, meent Slijkhuis, die honderden medewerkers uit de overheidssector, het onderwijs, de consultancy- en de technische sector enquêteerde. „Er wordt gedacht vanuit een of andere ideale mede­werker, maar als je kritisch kijkt, blijkt maar een deel van de werknemers er daad­werkelijk van te profiteren.”

Niet iedereen zit op vrijheid en autonomie te wachten, signaleerde Slijkhuis. Er zijn ook medewerkers –ouderen, maar ook jongeren– die juist behoefte hebben aan structuur en, zoals Slijkhuis dat noemt, controlerende feedback. „Ze vinden het fijn om aan hun chef te laten zien: dit en dit en dit heb ik gedaan, en daarover zijn oordeel te krijgen. Dat soort mensen houdt juist van het ouderwetse inklokken en uren schrijven.”

Zelf had Slijkhuis gedurende haar promotie, een autonome bezigheid, ook wel wat meer sturing gewild. „Als promovendus, en als flexwerker, moet je niet alleen vakkennis hebben, maar ook proactief zijn. Die eigenschappen heeft niet iedereen.”

Werkgevers doen er goed aan te onderzoeken hoe de verhoudingen binnen hun bedrijf liggen. Slijkhuis: „Het Nieuwe Werken wordt nu zomaar overal ingevoerd. De overheid gaat massaal over, zonder te kijken of mensen überhaupt wel wíllen flexwerken en of ze daar dan ook productiever van worden.”