Iedere pedagoog weet dat het verkennen van grenzen past bij de groei naar de volwassenheid. De taak van opvoeders is de grenzen aan te geven.

Juist dat grenzen stellen, vinden ouders vaak heel moeilijk. Wat sta je wel toe, wat niet? Sommigen kiezen voor een strikte lijn. Zij laten de aankomende volwassene weinig vrijheid om de wereld te verkennen. Een ouder wil het kind nogal eens beschermen voor valkuilen, gevaren en kwaad waar men in eigen jeugd in gevallen is. 
En als zoon of dochter uit de 
band springt, wordt er een beroep 
gedaan op het gebod dat kinderen hun ouders dienen te gehoorzamen.

Anderen kiezen voor een vrijere opvoeding, zonder dat die direct valt te typeren als gezagsloos. Zij laten de teugels vieren. Je bent als vader en moeder zelf ook jong geweest. Jongeren moet je een pleziertje gunnen.

Er is niets mis mee dat jongeren van vijftien, zestien jaar een drang hebben om buiten de deur te kijken. Dat hoort bij hun leeftijd. En de manier waarop ouders hen daarop voorbereiden kan dus verschillend zijn. Maar er zijn wel grenzen. En die moeten helder zijn.

Het is opvallend dat artsen en hulpverleners er steeds meer op aandringen dat ouders hun verantwoordelijkheid nemen. Dat was twintig jaar geleden duidelijk anders. Toen pleitten pedagogen, jongerenwerkers en gezinsbegeleiders sterk voor zo groot mogelijke vrijheid voor de opgroeiende jeugd. Inmiddels lijkt de wal het schip te keren.

Opeenvolgende rapporten over bijvoorbeeld het alcoholgebruik bij kinderen laten onrustbarende cijfers zien. Jaarlijks belanden 2300 jongeren met een alcoholvergiftiging in het ziekenhuis. Daarnaast komen er nog eens 24.000 jongeren binnen met letsel waarbij drankgebruik een rol speelde. Uit zeer recent onderzoek blijkt dat meisjes van 14, 15, 16 jaar meer drinken dan ooit.

Hulpverleners dringen er met klem op aan dat ouders hierbij een cruciale rol spelen. Ze laken met name dat vaders en moeders hun kinderen soms leren drinken. Soms mogen jongens en meisjes van 10 jaar al eens een slokje bier of wijn proeven. Daarmee is de eerste stap gezet richting de gewoonte om te drinken, zo zeggen de deskundigen.

Nogal wat ouders zijn aanvankelijk laconiek over het „enkele biertje” dat hun kind drinkt. Zij ontdekken te laat welke schadelijke effecten het alcoholgebruik heeft op het gedrag en de ontwikkeling van hun kind. „Theoretisch weet men het wel, maar men handelt alsof het allemaal wel meevalt,” zegt een jongerenwerker.

Natuurlijk zijn er ouders die zich werkelijk inspannen, maar die desondanks moeten vaststellen dat hun zoon of dochter zich te buiten gaat. Dat geeft pijn, dat zorgt voor verdriet. Maar ouders die uit een soort gemakzucht denken dat hun kind het enkele biertje wel aankan, onderschatten hun taak als opvoeder, overschatten hun kind en laden een grote verantwoordelijkheid op zich.