De altijd opgewekte en joviale Huib Eversdijk kwam in 1977 als vertegenwoordiger van de hervormde CHU in de CDA-Tweede Kamerfractie en werd woordvoerder verkeer en waterstaat en ruimtelijke ordening. Al snel was hij fractiesecretaris, vicefractievoorzitter en ondervoorzitter van de Kamer. Hij vertrok in 1991 omdat hij gekozen was als lid van de Eerste Kamer. Dat was hij tot 2003.

Behalve Kamerlid was Eversdijk ook Statenlid en gemeenteraadslid. Zijn bestuurlijke kwaliteiten kwamen tot uiting als dijkgraaf en bestuurder van tientallen organisaties op kerkelijk en maatschappelijk terrein. Voor al zijn verdiensten kreeg hij diverse onderscheidingen, zelfs van de paus.

Eversdijk is altijd een Zeeuw gebleven. Hij is geboren en getogen in Kapelle en hield van het Zeeuwse platteland.

Eversdijk had graag dominee willen worden. Dat is er niet van gekomen; hij werd onderwijzer en leraar. In die laatste hoedanigheid schreef hij ruim twintig aardrijkskundeboeken. Toch is hij op latere leeftijd nog gaan preken. Toen hij ouderling was in de hervormde gemeente van Heinkenszand zegde een dominee een preekbeurt af. Na enig aandringen beklom Eversdijk toen de preekstoel. Dat is hij daarna blijven doen.

In een interview met deze krant zei hij gegrepen te zijn door het praktisch christendom: „Ik heb een tekst op mijn werkkamer hangen waarop staat: „God heeft geen andere handen dan de onze.” Dat is het.” Hij hield er niet van zichzelf in een vakje te delen, „maar veel mensen die mij kennen, zeggen: „Die Eversdijk zit aan de confessionele kant.””