Na een spannend traject –kwartfinale, halve finale, finale– kwamen ze vorig jaar bovendrijven: Marije Weenink (16) uit Dirksland in de categorie fluit, Wouter Harbers (26) uit Zeist in het onderdeel piano. De jury –fluitist Kees Alers, pianist Johan Bredewout, trompettist Arjan Post en RD-journalist en voorzitter Evert van Dijkhuizen– noemde na de finale het spel van Marije „heel muzikaal.” Wouter won dankzij zijn „goede techniek” en „muzikale spel.”

Naast een geldbedrag van 250 euro kregen de twee winnaars de gelegenheid samen een cd te maken. Eind januari speelden ze een programma in de Orangerie van kasteel Klein Drakestein in Lage Vuursche. De cd ”Winnaars” kwam deze week uit.

Hoe heb je het concours ervaren?

Marije: „Het was geweldig om mee te maken! Er was een leuke sfeer en de finale was op een bijzondere locatie: de beurs Naar Buiten. Het was ook heel inspirerend om andere fluitisten te horen spelen. Daardoor doe je nieuwe ideeën op. De jury­commentaren vind ik altijd heel nuttig, dan heb je iets om mee aan de slag te gaan. Spannend was het natuurlijk wel een beetje, vooral ook omdat je voor een jury speelt.”

Wouter: „Ik was blij dat het concours georganiseerd werd. Al langer liep ik met het plan om mee te doen met een concours, maar de meeste wedstrijden die interessant zijn, worden op zondag georganiseerd. Ik vond het heel spannend om voor de jury te spelen. Ik heb maar weinig pianolessen gehad en een jury luistert natuurlijk kritisch. Tegelijk was dat een enorme uitdaging: een jury hoort allerlei details die het publiek vaak ontgaan. Tijdens de voorronde en de finale twijfelde ik twee keer welk vrije werk ik zou spelen. Voor de voorronde had ik een eenvoudig stuk voorbereid, zodat ik alle nadruk kon leggen op expressie. Maar toen ik de kandidaat vóór mij achter de deuren van de kerkzaal een virtuoos stuk hoorde spelen en de kandidaat na mij zag staren naar een muziekboek bomvol noten, sloeg de schrik me om het hart. Ik haalde snel een ander boek uit m’n auto en speelde ook zo’n virtuoos stuk. Bij de finale gebeurde het omgekeerde: op het laatste moment dacht ik: Nee, ik ga nu toch echt voor de expressie. Gelukkig loonde dat.”

Twee opnamedagen in Klein Drakestein, opnamemensen om je heen, foutloos spelen: hoe was dat?

Marije: „Het was mijn eerste opname, maar het viel me heel erg mee. Klein Drakestein is een prachtige locatie, waardoor je geïnspireerd wordt. Een opname maken is wel heel anders dan een concert geven; in plaats van dat er mensen in de zaal zitten, staat er een microfoon voor je neus. In het begin is dat even wennen. Fijn is wel dat je het meerdere keren over kunt doen. Dat kan bij een concert dan weer niet.”

Wouter: „Heel spannend. Tegelijk ging een droom in vervulling. Gelukkig had ik het goed voorbereid, zodat ik niet zo bang was voor foute nootjes. Maar omdat ik niet vóór de opnamedagen kon inspelen op de vleugel, bleef het spannend tot het laatste moment. Onderweg ernaartoe hield ik er rekening mee dat het enorm tegen kon vallen. Maar toen ik de indrukwekkende zaal zag en de vleugel, het allergrootste formaat Bösendorfer – wat was ik blij! Dankzij de stimulerende opmerkingen van de opnamemensen voelde ik me op m’n gemak. Ik heb geprobeerd te spelen zoals ik het tijdens een concert zou doen.”

Hoe ben je te werk gegaan bij het samenstellen van je programma voor de cd?

Marije: „Ik heb gezocht naar een mix van bekende klassieke werken en minder bekende werken. De cd moet toegankelijk zijn voor iedereen, maar tegelijk wil ik ook graag nieuwe dingen laten horen binnen de klassieke muziek. Mensen moeten weten dat er ook andere dingen zijn dan de bekende stukken. Ik hoop dat ze dat kunnen waarderen. Daarnaast heb ik gelet op de afwisseling in karakter en stijlperiodes van de stukken, om zo een interessant en afwisselend programma te krijgen.”

Wouter: „Ik neem altijd als uitgangspunt dat een programma aantrekkelijk moet zijn voor iedereen, dus ook voor de niet-geoefende luisteraar. Ik denk dat mijn programma laagdrempelig is, omdat het veel bekende en mooie muziek bevat. Tegelijk hoop ik dat het ook interessant is voor de geoefende luisteraar. Het is alle­maal muziek van grootmeesters: Mozart, Beethoven, Chopin, Liszt, Rachmaninov. Ik heb ook gezocht naar een balans tussen introverte en extraverte muziek. Je wilt natuurlijk ook een beetje laten horen wat je kunt… Mijn missie is om klassieke piano­muziek zo dicht mogelijk bij reformatorische mensen te brengen. Ik denk dat er onder hen veel potentiële liefhebbers zijn. Maar reformatorische pia­nisten die op een serieuze manier muziek van bijvoorbeeld Beethoven, Chopin en Liszt uitvoeren voor publiek, zijn op de vingers van één hand te tellen. Terwijl de meeste mensen die nooit gericht naar pianomuziek luisteren het enorm waarderen als ze er per ongeluk tegen aanlopen. Dat is tenminste mijn ervaring.”

Wat is jouw hoogtepunt op de cd?

Marije: „Dat vind ik moeilijk te zeggen. De stukken zijn allemaal zo verschillend. Als ik er toch één moet kiezen, wordt het de Sonatina van Eldin Burton. Het stuk heeft alles in zich: langzaam, snel, mooie lange lijnen, virtuoze passages. Het is heerlijk om te spelen.”

Wouter: „Ik vind het ook moeilijk er één te noemen. Misschien springt de Nocturne in bes van Chopin er voor mij uit. Het is sowieso een schitterend werk en het klonk op die vleugel zo mooi… Daarvóór had ik mijn lievelingsstuk, de Nocturne in cis van Chopin, opgenomen. Vervolgens zag ik ertegen op om deze compositie op te gaan nemen. Het voelde toch een beetje als ‘minder’. Maar dit stuk raakte me eigenlijk juist meer. Opeens gebeurde er zo veel moois wat ik niet voorbereid had. Wat er precies gebeurde? Zo’n werk sluit dan zo sterk aan bij mijn eigen gevoelens dat het me helemaal meeneemt. En dat gevoel komt meestal weer terug als ik nu de cd luister.”

Hoe zie je je muzikale toekomst?

Marije: „Ik ga dit jaar toelatingsexamen doen voor het conservatorium; ik hoop die opleiding te kunnen gaan volgen. Binnenkort geef ik nog een paar concerten, onder andere in het Louwman Museum in Den Haag en in de Augustijnerkerk in Dordrecht. Daar speel ik bijzondere werken die speciaal voor orgel en fluit zijn gecomponeerd. Ik zit ook in de finale van het Nationaal Fluit­concours, op 14 april in Ittervoort. Of er een volgende cd komt? Dat weet ik niet. Ik hoop natuurlijk van wel!”

Wouter: „Tot op heden is het gelopen zoals het gelopen is. Niet dat ik daarin altijd een afwachtende houding heb. Als het een tijdje te rustig blijft, onderneem ik zelf wel iets. Maar al zo vaak begon ik een seizoen met een lege agenda en dacht ik: Help, nu zal ik wel nergens meer gevraagd worden. Organisatoren weten me echter gelukkig steeds weer te vinden. Tegelijk blijf ik met veel plezier voor de klas staan. Gelukkig zit er wel een stijgende lijn in mijn activiteiten: ik kan zelf steeds meer aan, en ik word frequenter gevraagd voor steeds professionelere dingen. Een jaar lang heb ik in deeltijd aan het conservatorium gestudeerd voor koordirigent, maar daar ben ik mee gestopt. Ik wilde me toch concentreren op piano. Daarbij kwam dat ik me niet echt thuis voelde in die wereld van carrière en prestatie. Opnieuw aan het conservatorium beginnen, nu voor piano, trekt me daarom niet. Trouwens, conservatorium gedaan hebben betekent mijns inziens niet per definitie dat je dan een betere pianist bent. Ik probeer wel op een professionele manier met pianomuziek bezig te zijn, door intensief te studeren. Daarbij: ik krijg nu al zo veel leuke uitnodigingen waar ik uitdaging in vind, dat ik eigenlijk nu al kan doen wat ik graag wil.”

Doe je een eventueel volgend concours weer mee?
Marije: „Als ik dit jaar toegelaten word op het conservatorium mag ik helaas niet meer meedoen, omdat ik dan geen amateur meer ben…”

Wouter: „Dat weet ik echt nog niet. Ik zou nu denken dat het niet zo veel zin heeft: mezelf opnieuw bewijzen door mee te doen aan een wedstrijd die ik al eens gewonnen heb. Maar misschien denk ik er tegen die tijd weer anders over.”

Winnaars

Voor de cd ”Winnaars” hebben Marije Weenink en Wouter Harbers ieder een eigen programma samengesteld. Marije speelt twee solostukken, van Telemann en Honegger, en composities van Rimski-Korsakov, 
Massenet, Fauré, J. S. Bach en Burton. Ze wordt begeleid door pianiste Eline de Gast en (in twee stukken) door haar vader, Anton Weenink. Wouter vertolkt composities van Chopin, Liszt, Rachmaninov, Mozart en Beethoven.

De cd, een uitgave van de Erdee Media Groep (EMG) en Excellent Recordings, kost 14,95 euro.

www.bestelmuziek.nu