”Praktijkkosten- en inkomensonderzoek huisartsenzorg” heet het onderzoek waaraan Dorresteijn zijn medewerking moest geven. Moest, want, zo schreef de Nederlandse Zorgautoriteit: „Kort samengevat bent u verplicht de gevraagde informatie kosteloos, volledig, naar waarheid en binnen de in deze brief gestelde termijn te verstrekken.” Die termijn verstrijkt morgen, 9 maart.

Als de gegevens zijn geanalyseerd is van zo’n beetje alle typen huisartsenpraktijken bekend hoeveel ze de afgelopen jaren omzetten en op welke manier. „De minister”, benadrukt Dorresteijn, „heeft het volste recht om na te gaan hoe wij het gemeenschapsgeld dat in onze sector omgaat, besteden. Maar het gevoel leeft breed dat ze op zoek is naar haar eigen gelijk en daar het onderzoek voor gebruikt.”

Waaruit dat gelijk bestaat, reconstrueren veel huisartsen op basis van twee van hun recente ervaringen met Schippers, schetst de arts. Eén: een omstreden besluit van Schippers om de huisartsen dit jaar met een bedrag van 98 miljoen euro te korten. Twee: haar opzichtige weigering om de Nederlandse Mededingingsautoriteit terug te fluiten toen deze de ondernemersvereniging van de huisartsen een recordboete van bijna 8 miljoen euro oplegde wegens verboden vestigingsafspraken.

Vooral de opgelegde korting raakt artsen diep, stelt Dorresteijn. „Sinds 2007 hebben we te maken met een variabel beloningssysteem. We krijgen niet alleen een vergoeding per ingeschreven patiënt en een vergoeding per verrichting, we kunnen ook aanspraak maken op aparte gelden voor modernisering en innovatie. Deze zogenaamde MI-gelden zijn onder andere beschikbaar voor huisartsen die ingrepen doen die eigenlijk in het ziekenhuis worden gedaan. Denk aan kleine, chirurgische ingrepen, zoals talgklierverwijdering.”

Een vlugge blik op de zopas bijeengesprokkelde gegevens leert hem dat hij het afgelopen jaar 250 van dergelijke ingrepen uitvoerde tegen een vergoeding van 80 euro per keer. „Je kunt redeneren: opgeteld 20.000 euro, dat verdient aardig. Maar zo ligt het natuurlijk niet. Er komt heel wat bij kijken om een huisartsenpraktijk zo uit te breiden dat je dit soort ingrepen voor je rekening kunt nemen. De aanschaf van apparatuur, de onderhoudskosten, de sterilisatiekosten. Belangrijker is misschien nog wel dat elke ingreep hoe dan ook een kostenbesparing is; de 80 euro die wij in rekening brengen staat niet in verhouding tot het bedrag van 650 euro voor eenzelfde verrichting op de ziekenhuisfactuur.”

Hij zucht: „Straks staan alle gegevens op een rij en is de vraag: Hoe interpreteert de minister ze? Zegt ze: Sommige praktijken zijn wel erg laks in het binnenhalen van MI-verrichtingen, daar kan best een tandje bij? Of zegt ze: Die MI-praktijk rendeert zo goed dat de inschrijf- en verrichtingen­tarieven best omlaag kunnen. Ik ben er niet gerust op.”

Een nieuwe korting blijft niet zonder gevolgen”, stelt de arts uit Ederveen. „Huisartsen zullen dan een deel van het personeel dat ze hebben aangetrokken voor het doen van ziekenhuisverrichtingen moeten ontslaan. Misschien ontstaan er wachtlijsten en in elk geval zullen we patiënten weer vaker naar ziekenhuizen moeten doorverwijzen. In mijn ogen triest. Al die pakken medicijnen die bij patiënten worden afgeleverd en na zes weken weer worden weggeknikkerd, omdat de specialist toch weer een ander middel voorschrijft; laat Schippers eerst eens kijken wat er in de ziekenhuizen tegen allerlei verspilling kan worden gedaan.”