Brigadier Tersmette: Ik heb een band met Terschelling
Wie? Brigadier Frans Tersmette (54).
Waar? Politie Friesland, inmiddels ruim twintig jaar op Terschelling.
Wat typeert uw werk? „In de wintertijd verblijven er op Terschelling 4700 mensen, in de zomer 32.000. Het eiland is voor 95 procent afhankelijk van toerisme. Dat brengt geneugten en ongemakken met zich mee. Zeker in het hoogseizoen zijn mijn collega’s en ik vooral bezig met het handhaven van de openbare orde. Ja, er wordt op Terschelling veel gedronken. Mensen die overmatig alcohol gebruiken en problemen veroorzaken, vinden ons op hun weg. We komen zaken tegen als wildplassen, kotsen, vechtpartijen. De combinatie alcohol en groepsgedrag kan tot vervelende situaties leiden. Omdat wij op het eiland niet even snel versterking kunnen oproepen, behoeft de benadering van een groep van twintig dronken jongeren nogal eens tact. Dan praat je vijf in plaats van twee minuten, om te kunnen bereiken dat je iemand uit de groep aanhoudt zonder dat de negentien anderen zich tegen je keren.”
Bestaat het gevaar dat de politie te nauwe banden heeft met de eilanders? „In theorie kan dat, we zijn ons van dat gevaar bewust. Het mag niet zo zijn dat we een toerist die in het wild plast, wél verbaliseren en een eilandbewoner niet. Gelijke monniken, gelijke kappen. Ik voel me nauw betrokken bij de Terschellinger gemeenschap, ondanks het feit dat we mensen ook wel eens op de vingers tikken. Als er bij een bedrijf ingebroken is, dan vind ik dat naar. Dan loop ik de zolen van mijn schoenen om de dader te pakken te krijgen. Door de grote sociale controle hebben wij er als politie veel extra ogen bij. Dat is prachtig. Nadeel is dat er ook nogal eens roddels de ronde doen die niet op feiten zijn gebaseerd.”
Een overvaller kan niet zo makkelijk wegkomen op een eiland? „Het is niet handig om op Terschelling overdag een geldtransport te overvallen. Wat ook weer niet betekent dat we elke inbreker op het eiland te pakken krijgen.”
Hoogtepunt? „De diversiteit van het werk. Geen twee dagen zijn hetzelfde. Doordat ik op een eiland werk, kan ik verschillende politiezaken zelf oppakken. Omdat anders bijvoorbeeld rechercheurs van het vasteland eerst twee uur met de boot zouden moeten varen om hier te komen. Mijn werk varieert van een fraudeonderzoek dat twee jaar loopt tot en met het bekeuren van iemand die zonder gordel rijdt.”
Dieptepunt? „We willen dat zowel toeristen als de lokale bevolking het naar hun zin hebben. Dat houdt in dat je je stinkende best doet om ervoor te zorgen dat het ’s nachts rustig is in de dorpen. Als dan de volgende dag uit de rapporten blijkt dat jongeren met z’n dertigen stonden te schreeuwen in een slapend straatje of dat iemand bij een gevecht twee tanden heeft verloren, dan doet je dat zeer.”
Dit is deel 7 in een serie over politiewerk.