Henk Post werd bijna zes jaar geleden geschept door een auto bij het racefietsen. Lange tijd vreesden artsen voor zijn leven. Zijn toestand veranderde in anderhalf jaar tijd nauwelijks. „Onverwacht kwam het wonder, we konden het haast niet geloven. Henk lachte weer”, zegt moeder Post. Henk ‘ontwaakte’ uit zijn vegetatieve toestand. „Dat was gebedsverhoring.”

In de jaren erna ging Henk stapje voor stapje vooruit. Onder andere door behandeling voor comapatiënten in revalidatiecentrum Leijpark in Tilburg. Inmiddels kijkt hij mensen weer bewust aan. Hij begrijpt de meeste dingen en reageert als iemand tegen hem praat. Zelf praten lukt niet. Communiceren wel. Op gesloten vragen waarop alleen een ja of nee mogelijk is, kan Henk met zijn linkerhand –die hij weer kan gebruiken– reageren. Ook een spraakcomputer helpt bij communicatie.

Moeder Post heeft vrijdag de persconferentie over de situatie van prins Friso gevolgd. „Toen ik die dokters zag, wist ik het al. Het gaat slecht. Je mag best weten: ik heb erom gehuild. Want al wordt prins Friso weer wakker, de kinderen zijn hun vader kwijt, de koningin is haar zoon kwijt en Mabel is haar man kwijt. Friso zal nooit meer zijn zoals hij was.”

De gebeurtenissen maakt veel herinneringen bij Post los. „Toen ik koningin Beatrix en Mabel zag lopen naar het ziekenhuis…” Haar stem stokt. „Het was of ik er zelf weer liep. Wat ik destijds voelde, kwam weer helemaal terug. Je wilt naar je zoon, maar eigenlijk ook niet. Het is zo zwaar. Je loopt met benen die wel 100 kilo per stuk lijken te wegen.”

Post leeft sterk met de koninklijke familie mee. Ze stuurde de koningin zelfs een brief. „Iedereen speculeert maar over de situatie van Friso. Laat de familie met rust. Ze moeten nog zo veel verwerken.”

Waarom ze de brief schreef? „De koningin moet weten dat er nog wonderen gebeuren. Zoals bij onze Henk, hoewel hij nog wel zorgafhankelijk is. We hebben gewezen op de Heere, Hij kan horen op het gebed.”

Zie ook ”Henk Post (21) kan niet praten, eten en lopen”.