„En Jezus, de schare ziende, is geklommen op een berg.”

Ook worden de dienaars des Woords „sterren” genoemd. Zo moeten ze dus met leer en leven aan het uitspansel der Kerk schijnen. Zo heeft hun onze Heere Christus een voorbeeld gegeven in de tekst.

Hier stond het Licht op de kandelaar. Hier was de blinkende Morgenster opgegaan, om allen die rondom stonden te verlichten. Christus noemt Zijn dienaars „het licht der wereld” (Mattheüs 5:14). Zo moeten zij dus in alle opzichten hun licht laten schijnen. Hun licht mag en moet niet uitgaan, voordat het door een gewelddadige dood uitgeblust wordt.

Christus’ dienaars moeten alle mogelijkheden om anderen goed te doen, aangrijpen vanwege het werk waartoe zij geroepen zijn, namelijk het behouden en tot zaligheid brengen van zielen.

Hoe kostelijk en dierbaar is een ziel! Christus neemt als het ware een weegschaal ter hand, en legt in de ene schaal de wereld en in de andere de ziel, en dan weegt de ziel zwaarder dan de gehele wereld. De ziel is een bloesem der eeuwigheid. Hier op aarde is hij in de knop, en hierna in de hemel is hij volkomen gerijpt.

Thomas Watson, predikant te Londen (”De Zaligsprekingen”, 1675)