Er lopen érg veel professionals rond op deze 57e editie van de Huishoudbeurs, die tot en met dit weekeinde plaatsheeft in de Amsterdamse RAI.

Bij de ingang van de stand van Blokker staat een grote bak vol opvouwbare oranje trolleys van 2,50 euro per stuk. Binnen de kortste keren rijdt vrijwel iedereen die zonder trolley naar de beurs kwam, fluks rond met zo’n oranje wagentje. De hoge trolleydichtheid vergt nogal wat stuurmanskunst van het publiek.

Vorig jaar reden er, aldus de organisatie, zo’n 50.000 rolkoffers en trolleys over de beurs, aan het einde van de dag gevuld met gemiddeld zo’n 7 kilo bagage.

Dit jaar moet dat aantal minstens in die richting gaan. Fanatiek trolleyende beursbezoekers kunnen dit jaar voor het eerst meedoen met heuse trolleyraces, georganiseerd door vakantieveilingen.nl, als ode aan de wieltjestas.

De combinatie moeder-dochter is een veel geziene in de RAI, net als vriendin-vriendin-vriendin of zus-zus. Man-vrouw komt ook voor, maar is zeldzamer. Toch is er op de 400 exposanten herbergende beursvloer behalve de overheersende stands van de grote merken (Dubro, Sorbo, Robijn, Vanish) met de nieuwste ontwikkelingen op schoonmaakgebied –Nóg een wondervaatdoek! Wéér een streeploze zeem!– een heleboel meer te vinden. Het woord ”huishoudbeurs” hoeft allang niet meer letterlijk te worden opgevat.

Zo zouden mannen even in de cockpit van een straaljager kunnen gaan zitten in de stand van het leger. Nee, deze stand valt helemaal niet uit de toon tussen de trolleyende vrouwen, zegt een medewerker in vol ornaat met overtuiging. „We bereiken hier juist de doelgroep. Ik heb vandaag al een heleboel moeders gesproken die thuis een puber hebben rondlopen die niet weet wat-ie wil.” Zo’n weerbarstige puber kan bij het leger bijvoorbeeld de VEVA volgen: een tweejarige mbo-opleiding die het leger aanbiedt in samenwerking met roc-scholen.

Interessant voor mannen is verder de live veiling van hotelveilingen.nl. Na een hevige biedingenstrijd –met een vrouw– mag een man voor 22 euro twee nachten naar een Gelders hotel. Hij glimt van trots.

Mannen zouden eveneens Vincent van Dijk een hart onder de riem kunnen gaan steken, de blogger die vorig jaar elke nacht in een ander Amsterdams hotel doorbracht en daarover schreef. Hij woont nu op de Huishoudbeurs, in een glazen onderkomen. „Het is zwaar”, schrijft hij op zijn blog. „Heel zwaar.”

De middag vordert, de drukte neemt toe. Een vrouw op leeftijd komt op adem op een stoel-met-massagekussen, haar tassen uitgewaaierd op de grond. Ze is blij dat ze zit. De wervende woorden van de verkoopster gaan straal langs haar heen. „Zo, dat was even lekker”, verzucht ze dan. „En nu ben ik m’n man kwijt. Het is ook net een kind hè!”

De trolleys raken voller en voller. Wie opziet tegen gezeul en gesleep, kan bij de IKEA-stand een Björn, Sven of Ivar inhuren. Deze krachtige jongemannen –prototype student– dragen voor 1,50 euro kwiek de uitpuilende tassen naar de trein. De animo is groot.

De recessie lijkt zo op het oog afwezig op de beursvloer. Of nee, misschien toch niet. Bij de zoveelste tassenstand –uitzoeken, alle tassen 15 euro!– verzucht een vrouw: „Vijftien euro. Maar ik doe ’t niet. Want ik heb hem eigenlijk niet nodig.”