Ds. Belder, vader van ds. B. A. Belder uit Brakel en broer van SGP-Europarlementariër B. Belder, is een en al verwondering en vreugde dat hij dit jubileum mocht bereiken. Om daaraan uiting te geven, zegt hij spontaan een gedicht op:

Gelijk twee beekjes samenkomen,

En voorts in enen bedding stromen,

Zo ben ik met Jezus één,

En leef en sterf voor Hem alleen.

Peinzend vervolgt hij: „Bij het ouder worden komt alles steeds meer op zijn plek. Je merkt dat God een heilsplan heeft, en dat jij daarin begrepen bent.” Dan, met nadruk: „De Heere heeft het goede, het béste met ons voor”.

De wortels van ds. Belder liggen, net als die van zijn vrouw, in Ridderkerk. Ds. Belder bezocht de lagere school in Slikkerveer. In Rotterdam was hij leerling op het Calvijnlyceum, om daarna aan de kweekschool in Ede zijn onderwijsakte te halen. „Die periode in Ede is voor mij onvergetelijk geweest. Onder andere door de prediking van ds. 
G. M. van Dieren heb ik mijn goede God leren zoeken en vinden en werd het niet te stillen verlangen geboren om Hem te dienen in het ambt.”

Dit leidde ertoe dat Belder zijn baan moest opzeggen om de studie theologie te kunnen volgen. „In die periode moesten we met ons gezin rond zien te komen van een beurs. Dat gaf nog wel eens financiële zorgen. Maar we mochten de goede zorg van de Heere ervaren. Hij heeft steeds op een wonderlijke wijze geholpen.”

Nadat Belder zijn gymnasium alphadiploma had gehaald, om zo de noodzakelijke kennis van Latijn en Grieks op te doen, volgde hij de theologiestudie aan de universiteit van Utrecht. Studeren deed hij graag. Hoogleraren waren onder anderen W. C. van Unnik, G. Quispel en C. Graafland.

De studie liep vertraging op toen hij „vitaal depressief” werd. „Dat betekent dat je alles afmeet aan je gevoel. Paulus zei: „Ik vermag alle dingen door Christus die mij kracht geeft.” Maar ik voelde me totaal óntkracht. Ik beleefde diepe noden, geestelijk en psychisch. Anderzijds voelde ik mij ook overstelpt door Zijn liefde.”

Na acht jaar was de studie voltooid. Toen volgde een tijd van nieuwe beproeving: het duurde twee jaar voordat er een beroep kwam. Toch spreekt ds. Belder van een gezegende tijd. „Ik heb juist in die tijd van nood en dood zo veel blijdschap, zo veel liefde mogen ondervinden.”

Hij geeft aan dat hij in die periode werd voorbereid om zijn eerste gemeente als een geschenk te ontvangen. Omdat hij eerst geen beroep kreeg, ging hij aan het werk als pastoraal medewerker, onder andere in de gemeente van Nieuwe-Tonge. Dit leidde er uiteindelijk toe dat Nieuwe-Tonge een beroep op hem uitbracht. „Het was het beroep dat ik ook mocht aannemen.”

Ds. Belder bleef tot zijn emeritaat op 1 mei 2004 in Nieuwe-Tonge. In die tijd kreeg hij drie beroepen: van Hollandscheveld, Randwijk en van Scherpenisse. Die wees hij alle drie af. Stellig: „Ik heb duidelijk mogen weten dat ik moest blijven.”

De kerkscheuring van 2004 ging aan Nieuwe-Tonge niet voorbij. Ds. Belder zegt met overtuiging op zijn plaats in de hervormde gemeente te zijn gebleven. „Ik heb sterk vanuit het verbond leren denken. Dit is mijn plek.” Hij ziet dat als een persoonlijke keuze. De afweging die een ander maakt, is „voor zijn of haar eigen verantwoording.” Hij voegt er aan toe dat de kerkscheuring hem wel pijn doet.

Wegwijzers

Theologische wegwijzers zijn voor ds. Belder mannen als Augus­tinus, Luther, Calvijn, Bullinger en Spurgeon. Ook de puriteinen betekenen veel voor hem. Hij zegt dat hij tijdens zijn studie bij prof. Graafland 300 uur mocht besteden aan het boek ”The Grace of Law” (De genade van de wet) van de Engelse theoloog Ernest Kevan. Dit is een uitvoerige studie over de wijze waarop de puriteinen de betekenis van de wet zagen in het leven van de christen. „In het geloof leer je verstaan dat de Wet dienstbaar is aan het Evangelie, en het Evangelie dienstbaar aan de Wet.”

Dat ds. Belder met emeritaat is gegaan, betekent niet dat hij niets te doen heeft. De meeste zondagen preekt hij nog. Ook verleent hij bijstand in het pastoraat in de hervormde gemeente van Ouddorp.