Fallujah, ten westen van Bagdad, is uiterst traditioneel. Op straat is nauwelijks een vrouw te zien, de meeste restaurants hebben een gebedsruimte en veel mannen hebben een baard. Dit is de streek in Irak waar de woorden eer en wraak het vaakst worden gebruikt. Vetes tussen de families en stammen van Fallujah en omgeving zijn er heel gewoon.

„Als jij er een van hen doodt, moeten zij er een van jou doden - of twee”, vat burgemeester Taha Badawi het principe samen. Of het nu om de buurman gaat of om een zwaar bewapende soldaat die van de andere kant van de wereld komt, aan het ijzeren principe valt niet te tornen. Dat dachten althans de Amerikanen, totdat Badawi met de suggestie kwam nabestaanden van slachtoffers geld uit te keren.

De Amerikanen volgden zijn raad op. De standaardbedragen zijn 1500 dollar voor een dode, 500 dollar voor verwondingen. Zesentwintig families hebben inmiddels geld gekregen in verband met de schietpartijen tijdens de demonstraties in april. De nabestaanden van een automonteur die werd doodgeschoten bij een Amerikaanse controlepost kregen 2500 dollar. Ook voor schade aangericht tijdens huiszoekingen kunnen mensen een vergoeding krijgen.

Het was ook burgemeester Badawi die de Amerikanen aanried de zorg voor de veiligheid op straat over te dragen aan de plaatselijke politie omdat die veel minder ergernis zou wekken. De Amerikanen volgden half juli ook dat advies op. De twee maatregelen werpen hun vruchten af. De beste vrienden van de bevolking zullen de Amerikanen nooit worden, maar er is al twee weken geen Amerikaan meer omgekomen in Fallujah en omgeving.