De boekjes stammen respectievelijk uit 1647 en 1684. Het eerste, ”De wel-klingende luyte”, is een bundel van meer dan 900 pagina’s met zo’n 300 geestelijke liederen. Mogelijk werd het boekje, dat is gedrukt door Willem Symonsz Bogaert in Wormerveer, samengesteld door de Alkmaarse predikant Petrus van Angelen.

„We wisten dat dit boek bestond uit een fondslijst in een ander boek van Bogaert. Maar het boek zelf was volslagen onbekend”, aldus Marieke van Delft, conservator oude drukken van de KB. „Bijzonder aan dit boek is de indeling van de liederen naar functie: morgen- en avondliederen, tafelliederen, kerst-, hemelvaart- en pinksterliederen”, zegt prof. dr. Louis Grijp, hoofd van het Documentatie- en Onderzoekscentrum van het Nederlandse lied bij het Meertens Instituut. Ook bijzonder noemt hij de keuze van liederen uit verschillende godsdienstige richtingen. Dat was voor het 17e-eeuwse Noord-Holland een uitzondering.

Het tweede boekje, ”’t Maes-sluysche lust-hofje”, bevat „eenige sticht- en vermaeckelijcke liedekens” door Cornelis de Roy samengbracht en is in Delft gedrukt. Het past in de traditie van lokale liedboekjes, met de naam van een stad of dorp in de titel en opgedragen aan de plaatselijke jeugd, die er dan uit kon zingen tijdens uitjes.

Maassluis was een van de eerste kleine stadjes die lokale liedboekjes kregen, aldus prof. Grijp. „Dit hangt ongetwijfeld samen met de sterke groei van de stad in het midden van de zeventiende eeuw. ”’t Maes-sluysche lust-hofje” is doordesemd van gereformeerde godsvrucht en bevat veel toespelingen op de visserij.”

De twee liedboekjes zijn vanaf woensdag te zien in de ”Verdieping van Nederland”, de gezamenlijke tentoonstellingsruimte van de KB en het Nationaal Archief. Na afloop van de tentoonstelling zullen de liedboekjes gedigitaliseerd worden in het project dat de KB uitvoert in samenwerking met ProQuest.

Zie het filmpje waarop prof. Grijp een van de liederen uit ”’t Maes-sluysche lust-hofje” zingt.