De economen bij conjunctuurinstituten in binnen- en buitenland zijn eensgezind over de macro-economische vooruitzichten voor het komende jaar. De een is wat minder somber dan de ander, maar een keer ten goede voorziet vrijwel niemand. In de westerse industrielanden valt de economische groei naar verwachting verder terug, wat voor de VS resulteert in een zwakke groei en voor Europa waarschijnlijk in een recessie. Japan krabbelt mogelijk wat op na een jaar met rampen, maar in de opkomende economieën zwakt de groei af. Het ruime monetaire beleid dat de centrale banken wereldwijd hanteren zwengelt de groei van de wereldeconomie niet aan.

De zwakke conjuncturele situatie staat niet op zichzelf. De financiële crisis van 2008/2009 is overgegaan in een schuldencrisis bij de overheden. Deze dringen nu hun tekorten terug, ondanks het negatieve effect op de economische groei. Particulieren houden vanwege oplopende werkloosheid en dalende huizenprijzen eveneens de hand op de knip. Het bedrijfsleven staat er beter voor. Ondernemingen maken veelal behoorlijke winsten en hebben veel geld in kas. Vanwege de zwakke bestedingen door overheden en consumenten wachten bedrijven evenwel met nieuwe investeringen in productiecapaciteit en het werven van personeel.

Een andere reden voor deze terughoudendheid, ook voor die bij de consument, is zwak overheidsbeleid. In Europa spelen de problemen rond de gemeenschappelijke munt. In de VS is sprake van gesteggel tussen Democraten en Republikeinen, waardoor een adequate aanpak van de begrotingsproblemen achterwege blijft. Als de politiek het komende jaar niet slagvaardiger te werk gaat dan in 2011, is de kans groot dat de economische vooruitzichten verder verslechteren.

Tegen deze achtergrond is het niet vreemd dat veel beleggers vooral op zoek zijn naar veiligheid. De traditionele veilige havens in onrustige tijden zijn staatsobligaties uit Nederland of Duitsland. Deze leningen kennen immers nauwelijks het risico dat ze op het einde van de looptijd niet worden afgelost of dat er voor die tijd geen rente wordt uitgekeerd. De rentetarieven op de kapitaalmarkt zijn echter –juist door de hang naar veiligheid– zo laag dat een mooi rendement buiten bereik ligt. Tegelijkertijd is er het risico dat de rente weer oploopt als de onzekerheden afnemen of de inflatievooruitzichten verslechteren, met koersverlies tot gevolg. De rente op de geldmarkt is iets gestegen doordat banken hier moeilijk aan komen door onderling wantrouwen. Maar kortlopende spaardeposito’s en de gewone spaarrekening mogen veilig zijn, qua rendement bieden ze weinig soelaas.

In deze onzekere tijden is het onverstandig om de beleggingen in aandelen te vergroten. Tegenover de gunstige winstontwikkeling in het bedrijfsleven en de in veel gevallen aantrekkelijke koers-winstverhoudingen staan te grote risico’s rond de conjunctuur en de euro, die in extreme gevallen tot grote koersreacties kunnen leiden. Toch is er een categorie die in de huidige omstandigheden een redelijk alternatief biedt, namelijk aandelen met een hoog dividendrendement. Aandelen wereldwijd bieden gemiddeld al een dividendrendement van circa 3 procent. Voor de categorie hoogdividendaandelen geldt momenteel een gemiddeld dividendrendement van circa 5 procent, aanzienlijk hoger dan de ruim 2 procent die Nederlandse staatsobligaties met een looptijd van tien jaar nu bieden.

Uiteraard staat hier tegenover dat deze aandelen een risicovollere belegging zijn. Maar aandelen van bedrijven die een relatief hoog dividend uitkeren zijn minder volatiel dan ‘gewone’ aandelen en bieden soms een aanzienlijk groeipotentieel in regio’s waar de economische vooruitzichten niet zo somber zijn. Met name in Azië zijn aandelen te vinden die de aantrekkelijke combinatie van een hoog dividend combineren met groeivooruitzichten. De aangewezen methode om in deze aandelen te beleggen is via een beleggingsfonds van een gerenommeerde beleggingsinstelling.

De auteur schrijft op freelancebasis over ontwikkelingen in de economie en op de financiële markten.