„Eeuwenlang is het een gewoonte geweest deze psalm te lezen in die laatste uren of minuten van het jaar. Terwijl Psalm 91 de ”nieuwjaarspsalm” kan worden genoemd, is Psalm 90 bijzonder geschikt voor 31 december. Waarom?

Omdat Mozes daarin spreekt van de vergankelijkheid van ons leven en de broosheid van ons bestaan. Omdat de man Gods ons terugbrengt bij de oorzaak van het sterven: ”onze zonde” en ”Uw toorn”. Omdat hij wijst op de noodzaak van een nieuw hart, ”een wijs hart”.

Maar ook omdat hij mag zingen van de onveranderlijke trouw van de God des verbonds: „HEERE, Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht!” O, dat wonder van Zijn oneindige liefde en ontferming in Christus, in Hem Die verteerd wilde worden in de hitte van Gods gramschap om voor hellewichten een thuis te bereiden.

Ook dit jaar zal deze psalm in veel gezinnen worden gelezen. Dat is een goede gewoonte. Het lijkt erop dat deze gewoonte hier en daar aan het verdwijnen is.

Kom, maak er eens een begin mee. Of pak die oude gewoonte weer op. De Heere mocht er eens in mee willen komen.”