Chirac was donderdag niet aanwezig bij de uitspraak. De zaak volgde hij ook al niet: Chirac kampt met geheugenverlies en was niet gezond genoeg om de zittingen bij te wonen. Zijn advocaat Georges Kiejman zei te hopen dat het vonnis de affectie van het Franse volk voor Chirac niet zou schaden. Chiracs geadopteerde dochter zei dat de straf veel te zwaar was.

Volgens de rechtbank heeft Chirac zich schuldig gemaakt aan machtsmisbruik en aan verduistering van publieke gelden. Als burgemeester van Parijs (1977-1995) nam hij medewerkers van zijn partij in dienst bij de gemeente. Die runden in werkelijkheid de campagne van Chirac.

De oud-president heeft de beschuldigingen tegengesproken en zegt niet op de hoogte te zijn geweest van de betalingen. Maar volgens de rechtbank hebben zijn praktijken de belastingbetaler 1,4 miljoen euro gekost. Eerder betaalde de partij van Chirac, de UMP, al 2,2 miljoen euro aan Parijs om de schade te vergoeden. Daarop besloot de stad een zaak tegen Chirac te laten vallen.

Het vonnis was een verrassing omdat de aanklagers hadden gevraagd om de 79-jarige Chirac vrij te spreken. Volgens het Openbaar Ministerie (OM) is er te weinig bewijs tegen de oud-president. In theorie had Chirac 10 jaar cel en een boete van 150.000 euro kunnen krijgen.

De rechtbank oordeelde ook over negen andere verdachten in de zaak. Twee van hen werden vrijgesproken. De rest was volgens de rechters schuldig. Zij hielpen Chirac het systeem met nepbaantjes in stand te houden. In 2004 werden ook al mensen veroordeeld in verband met deze zaak. Toen werd onder meer Alain Juppé, de huidige minister van Buitenlandse Zaken, schuldig bevonden. Hij kreeg 14 maanden voorwaardelijk en mocht een jaar geen publieke functie uitoefenen.

Chirac is de eerste Franse ex-president die wordt vervolgd sinds Philippe Pétain (1856-1951). Die werd veroordeeld tot de doodstraf, omdat hij in de Tweede Wereldoorlog had gecollaboreerd met nazi-Duitsland. Het doodvonnis werd later omgezet in levenslang.

Politieke carrière Chirac

1962: Geeft leiding aan de persoonlijke staf van president George Pompidou

1967: Wint een zetel in de Nationale Assemblee en wordt onderminister Sociale Zaken

1972: Minister van Landbouw

1974: Minister van Binnenlandse Zaken; later dat jaar wordt hij premier en blijft dat tot 1976

1976: Voorzitter van zijn partij RPR (tot 1994)

1977: Burgemeester van Parijs (tot 1995)

1986: Premier (tot 1988)

1995: President

2002: Herkozen als president

2007: Vertrek uit de politiek