Lang hebben de Egyptenaren uitgezien naar deze verkiezingen. Al voor de opening van de stemlokalen stonden er lange rijen kiezers te wachten om hun stem uit te mogen brengen.

De eerste vrije verkiezingen waren aanvankelijk gepland voor september. Ze werden twee maal uitgesteld. Toen er vorige week in Caïro opnieuw heftige botsingen plaatshadden tussen demonstranten en de oproerpolitie, werd gevreesd dat het militaire regime de geweldsuitbarsting zou aangrijpen om de verkiezingen weer uit te stellen.

De verkiezingen in Egypte worden niet op één dag gehouden. Maandag en dinsdag kunnen kiezers in een aantal districten stemmen. De overige zijn de komende tijd aan de beurt.

De sfeer bij de stemlokalen is tamelijk gelaten. Als kiezers wordt gevraagd naar hun verwachtingen van deze verkiezingen, willen ze maar één ding: „Dat de rust in het land wordt hersteld. Zodat het normale leven weer kan terugkeren.”

Over wie de verkiezingen gaat winnen, is men het wel eens. Men verwacht dat de moslimbroederschap een groot deel van de stemmen zal krijgen.

Een van de wachtenden voor een stemlokaal klampt me aan en zegt: „Ik wil niet van een legerdictatuur in een religieuze dictatuur terechtkomen.” Hij vertelt dat zijn zoon door de oproerpolitie is doodgeschoten. „Ik wil niet dat mijn zoon zijn leven voor niets heeft gegeven.”

De Egyptische overheid heeft niet toegestaan dat buitenlandse waarnemers bij de verkiezingen aanwezig zijn. Wel zijn er veel buitenlandse journalisten bij de stemlokalen. In een stemlokaal filmen is er niet bij. Ook de schrijvende pers wordt het niet gemakkelijk gemaakt. De aangevraagde vergunningen zijn maar deels verstrekt. Hoewel ik mijn vergunning ruim op tijd heb aangevraagd was die vanmorgen nog steeds niet beschikbaar.