Die conclusie trekt J. Bijl, docent geschiedenis en filosofie aan het Wartburg College te Rotterdam, in de dissertatie waarop hij vandaag aan de Vrije Universiteit in Amsterdam is gepromoveerd.

In zijn proefschrift ”Een Europese antirevolutionair. Het Europabeeld van Groen van Prinsterer in tekst en context” stelt Bijl dat Groen doorgaans wordt gezien als een naar binnen gekeerde nationalist, calvinist en orangist. Hij blijkt echter een betrokken Europeaan te zijn geweest, omdat „hij heel goed wist wat er in Europa speelde, zich via de literatuur en de pers grondig en breed inlas en met tal van Europese politici, diplomaten en geleerden correspondeerde.”

De revolutionaire ontwikkelingen in Nederland werden door Groen in een Europees raamwerk geplaatst en vervolgens aan antirevolutionaire normen getoetst, terwijl revolutionaire ontwikkelingen in Europa op hun mogelijke gevaren voor Nederland en de rest van het werelddeel werden becommentarieerd.

Volgens Bijl zou Groen waarschijnlijk de EU hebben aanvaard. „Mijn onderzoek heeft aangetoond dat hij alle veranderingen in zijn tijd in Duitsland, hoezeer hij daar ook tegen was, niet wilde terugdraaien. Primair voor Groen was de bestrijding van de revolutiegeest en niet het consolideren van de status-quo.”