Het zonnetje is bedoeld om een mooi ronde snuit te krijgen, legt hondentrimster Wanda Klomp uit. Ze houdt de haren naast de hondenneus omhoog –je zou de vorm ook een half maantje kunnen noemen– en knipt erlangs met een effileerschaar. Langzaam maar zeker komen twee olijke hondengezichten tevoorschijn uit de dikke vachten.

Chester is een zwarte labradoodle van vier jaar; zijn rode soortgenoot Dorus is negen maanden. Onder een afdakje van haren kijken ze af en toe smachtend naar buiten, naar de tuin. Ze zijn gewend dat er aan ze wordt gefriemeld, maar vandaag duurt alles wel langer dan anders.

Hun bazen bezoeken een workshop van Wanda Klomp in Driebergen, specialist in het knippen van waterhonden en doodles. De bedoeling is dat de eigenaars de vacht van hun hond leren bijhouden en -knippen. Claudette van Lingen, het baasje van Chester, en Marlies van Vliet, baasje van Dorus, hebben de dag ervoor hun honden al gewassen en geborsteld.

Voordat ze gaan knippen, kammen ze de vacht nog eens grondig door. Vanaf beneden naar boven, vanaf de poten naar de rug. Chester wordt een beer, zo breed. Tussen een massa zwartgrijze kroeskrullen is een roze tongetje te zien, verder bestaat hij vooral uit haar. „Wij gaan de hond weer tevoorschijn brengen”, belooft Wanda Klomp. Dorus is korter geleden nog geknipt, bij hem zit het model er nog in, én hij heeft een andere vacht dan Chester.

Bij labradoodles –populaire honden op dit moment, onder andere omdat veel mensen met een allergie wel tegen labradoodles kunnen– komen verschillende vachttypen voor. De zwarte Chester heeft een wollen vacht, zoals een van zijn voorouders, de poedel. Dorus heeft een fleece vacht; de haren groeien minder dicht op elkaar. Maar alle vachten vragen veel onderhoud, zegt de trimster.

Ze is een liefhebster van waterhonden (Spaanse waterhonden, lagotto romagnolo’s en barbets) en labradoodles. Wanda Klomp groeide op tussen de honden. Haar moeder is „trimveteraan” Greet Los-Romeijn, die tevens barbets fokt, een oud, Frans water­hondenras. Heel wat baasjes van dit type honden vonden inmiddels de weg naar hun trimsalon in Driebergen, aldus Klomp. „Mijn overgeërfde liefde voor harig, krullerig, flaporig, langstaartig en groot neuzig spul kan ik hierdoor ruimschoots uitleven”, meldt ze op haar site.

Sinds ze zelf hondentrimster is, heeft Klomp een missie: de vachten van deze flaporige dieren uit de klit houden. Dat probeert ze door baasjes cursussen te geven en door samen te werken met fokkers. Via haar werk krijgt ze namelijk heel veel honden te zien waarvan de haren dusdanig in de knoop zitten dat ze uren bezig is klitten te verwijderen, wat noch voor haar, noch voor de hond een pretje is.

Een probleem is dat er fokkers zijn die kopers niet goed voorlichten op dit punt, zegt Klomp stellig. „Sommigen zeggen dat je het eerste jaar niet naar de trimsalon hoeft. Weet je wat dat betekent? Een hond die na een jaar nog nooit op de trimtafel heeft gestaan, daardoor gestrest is, én die gigantisch in de klit zit.” Bang dat ze met de cursussen haar eigen concurrent wordt –omdat bazen voortaan zelf knippen– is ze niet. „Sommigen zullen het helemaal zelf gaan doen, maar anderen blijven de hond voor de grote beurt naar de trim­salon brengen.” Bovendien knipt Wanda niet alleen honden, ze coacht ook mensen, en via de trimworkshop kan ze die twee zaken combineren.

Naast Chester ligt intussen een hoop haar. Allemaal oude haren of ondervacht die met het borstelen eruit komen. „Ik wist niet precies waar ik aan begon toen ik hem kocht”, erkent Claudette van Lingen. „Maar kijk, ik heb zo veel plezier van die hond, hij is altijd zo blij als we gaan wandelen, elke dag weer, dus ik heb geen spijt.”

Een hond als Chester moet om de acht weken naar de hondenkapper, zegt Klomp. Per trimbeurt is de klant tussen de 85 en de 125 euro kwijt, afhankelijk van de tijd die de trimster bezig is met de hond.

Niets doen is geen optie, legt Klomp uit. De vacht van een doodle of een waterhond zal vervilten als hij niet wordt gekamd; onder de laag haar kan de huid niet meer ademen; het dier krijgt jeuk. Viltplekken kunnen een hond volgens Klomp zelfs belemmeren in zijn beweging.

Dorus en Chester kunnen na een tijdje weer over hun hele lijf ademen. Ze zijn behandeld met een ontklitter, waarin een mesje zit dat door klitten snijdt, en een speciale borstel die Les Poochs heet. De pinnetjes zijn langer dan bij een gewone borstel, waardoor ze de huid bereiken en niet over de klitten heen aaien. De achterkant is soepel, zodat de huid niet wordt beschadigd. „Het is de Mercedes onder de borstels”, stelt Klomp. „Voor honden is het de uitvinding van de eeuw.” De fabrikant vermoedde dat al en vroeg er patent op aan, en de verkoopprijs ligt nu rond de 95 euro.

Bij het knippen gebruikt de trimster vaak een effileerschaar, die niet zo’n harde lijn trekt als een rechte schaar. De getande bladen zorgen voor een natuurlijker effect; foute hapjes uit de vacht zijn gemakkelijker te corrigeren.

Over de rug van Chester gaat de tondeuse, met een opzetkam met lange tanden, zodat de vacht niet te kort wordt. Nonchalant en losjes, zo zou je het ideale kapsel van de labradoodle kunnen noemen. De lijnen van het hondenlijf moeten worden gevolgd. „Nu zie je werkelijk dat hij een nek heeft. En als je het lichaam door de hond heen ziet, kun je elke hond knippen.”

Klomp laat zien hoe de voetjes geknipt moeten worden, waar tussen de kussentjes „zand, grind, kauwgom” kunnen zitten. Ze doet voor hoe de oren kunnen worden uitgeplukt zonder al te veel trammelant. „Heel voorzichtig, en houd het oor goed open, want er zitten overal uitsteeksels. Deze donkere haren komen uit de diepte – die moeten eruit, om oorontsteking te voorkomen – ik trek ze met kleine rukjes los.”

En dan, eindelijk, is de kop aan de beurt om gekortwiekt te worden. „Je houdt de effileerschaar zo schuin als de ogen in de kop zitten. Die ogen gaan we tevoorschijn knippen. Zo krijg je een open gezicht.”

Vam Vliet, tegen Dorus: „Wat word je mooi, man. Hier word je zo leuk van. Lief hè. Die oogjes opeens weer.” Zijn neus moet „groot en aanwezig” zijn, dus knipt ze de sprietjes boven op de glimmende zwarte neus weg. De baard kamt ze naar voren om hem goed te kunnen knippen. Maar niet te kort; de kop moet vooral harig blijven.

Een beetje spannend is het wel, het gezicht van de hond knippen. Van Vliet: „Ik moet natuurlijk wel de goede haren wegknippen.” Klomp: „Ja, anders krijgt hij zo’n rare uitstraling.” Als Dorus te veel beweegt, maant ze hem tot rust met een doordringend „Ssst.” Het werkt.

Claudette van Lingen knipt voorzichtig rond Chesters snuit. Er mag meer af, zegt Klomp. „Kijk maar, ik zie nog geen neus. En: hoe ronder je de kop geknipt kunt krijgen, hoe liever hij wordt.”

www.waterhondentrimster.nl

Goed borstelen, die labradoodle

Brigitte van Teeffelen van Mischa’s Doodles in het Gelderse Wamel, een fokker van labradoodles met fleece vachten: „Ik raad kopers van onze pups aan om ze één keer per week te borstelen. Tegen de tijd dat ze in de puberteit zijn, tussen de acht en de veertien maanden, verandert hun vacht. Dat vraagt om veel vaker borstelen, misschien zelfs om knippen.

Als je een labradoodle goed borstelt, hoeft hij niet naar de trimsalon. Zelf zorg ik altijd dat de ogen vrij blijven, dan houden de honden hun guitige blik, maar verder knip ik niets. De haren stoppen vanzelf met groeien. Ik heb het idee dat de vacht mooier blijft en niet zo gaat krullen als je niet knipt. Of dat zo is, ben ik nog aan het testen met onze zes maanden oude hond. Wie niet goed borstelt, moet inderdaad eens in de twee maanden naar de trimsalon, denk ik. Maar zonder klitten kom je het leven van een labradoodle niet door.”