Het besluit lijkt te zijn genomen onder druk van de Vlaamse liberalen en christendemocraten. De Franstalige en Nederlandstalige groenen deden wel mee aan het baanbrekend overleg over de staatshervormingen.

De Waalse socialist Di Rupo gaat nu proberen een regering te vormen met de Franstalige en Nederlandstalige socialisten, christendemocraten en liberalen. Opvallend is dat een eventueel kabinet-Di Rupo meer op Franstalige dan op Vlaamse parlementariërs zal steunen, ondanks de twee derde Vlaamse meerderheid in België.

De drie Franstalige partijen die verder onderhandelen, hebben samen 53 zetels, de drie Vlaamse partijen 43 in het 150 zetels tellende parlement. Grote afwezige is de Vlaams-nationalistische N-VA van Bart De Wever. Deze grootste partij van België met 27 zetels was de onmiskenbare winnaar bij de verkiezingen van 13 juni 2010.

De Wever hekelde het besluit om een regering op de been te brengen zonder meerderheid aan Vlaamse kant. De Vlaamse christendemocraten, liberalen en sociaaldemocraten zouden eerder wel hebben gezworen voor een Vlaamse meerderheid te gaan, benadrukte hij.

Bovendien kregen de drie partijen in 2010 een stevige afstraffing van de kiezer, stelde De Wever: „Het feit dat de drie traditionele partijen in Vlaanderen samen geen meerderheid meer halen, zou normaal gezien alle alarmbellen moeten doen rinkelen. In dit land negeert men dat signaal en bestuurt men gewoon voort.”

In een persbericht rekent De Wever voor dat Di Rupo I een regering wordt met steun van 80 procent van de Franstalige Kamerleden, tegenover slechts 49 procent van de Vlaamse volksvertegenwoordigers. De Vlamingen zijn echter „veruit in de meerderheid in dit land” en ze betalen „het leeuwendeel van alle belastingen.”

Formateur Di Rupo maakte eerder deze week duidelijk dat onderhandelingen met de N-VA op niets zouden zijn uitgelopen. Het resultaat zou „zero” zijn geweest, stelde hij. Ook sprak hij de kritiek van De Wever tegen dat de komende staatshervorming nadelig uitpakt voor Vlaanderen.