In de periode van de barok en de vroeg-klassieke periode maakte de polyfone muziek van onafhankelijke, gelijkwaardige stemmen definitief plaats voor muziek gebaseerd op melodielijnen met daaronder een begeleidingspartij van akkoorden: de basso continuopartij. De akkoorden van de basso continuopartij waren niet uitgeschreven maar werden geïmproviseerd. En dat ging niet vanzelf, zo blijkt uit de vele handleidingen en theoretische werken die er in Europa over zijn verschenen tussen 1600 en 1800. Om een overtuigende basso continuopartij te kunnen spelen, moest een toetsenist niet alleen technisch heel goed zijn, maar ook alles afweten van theorie, harmonie, compositie en instrumentatie. En daarbij ook nog het karakter van de stukken en de bedoelingen van de componist aanvoelen en beschikken over een verfijnde muzikale smaak. De richtlijnen voor het basso continuospel liepen dan ook uiteen van zwaar theoretisch tot uiterst praktisch: hoe moest je je handen bewegen en hoe kon je rekening houden met de grootte van de ruimte? De werken geven dan ook inzicht in het denken over alle componenten van de muziek.

Het proefschrift van musicus en wetenschapper Kathryn Cok bevat een overzicht van 26 Nederlandse bronnen uit de 17e en 18e eeuw. Speciale aandacht krijgt een manuscript van Jan Alensoon, een 18e-eeuwse Leidse amateurmusicus die een beroemd traktaat toepaste van componist Francesco Gasparini.

Cok presenteert deze week haar onderzoek. Maandag- en dinsdagavond gaf ze een concert in Voorburg en Leiden waar ze met anderen werken uit haar onderzoek vertolkte. Zelf bespeelde ze het klavecimbel. Donderdagmiddag (13.45 uur) vindt in het Academiegebouw van Universiteit Leiden de openbare verdediging plaats van haar proefschrift. Het betreft de zesde promotie in de Academie der Kunsten van de Universiteit Leiden.

Klik hier voor meer informatie.