Du Bois (56) meldde maandag dat ze haar raadswerk beëindigt omdat ze voorrang geeft „aan de intensieve en langdurige mantelzorg binnen haar gezin.”

Ze doelt op haar dochter, de jongste van zes kinderen. Zij heeft een verstandelijke beperking, is autistisch, depressief en kampt met een internetverslaving. „Haar mantelzorg geven, is dynamisch”, zegt Du Bois, „haast net zo dynamisch als het raadswerk. Twee van die taken naast elkaar, naast een gewone 
baan, dat is te veel. Net als je je hebt ingelezen in een lastig dossier komt er een spoedtelefoontje tussendoor.”

Met welk gevoel verlaat u de politiek?

„Als de vraag is of ik deze wending had voorzien, is het antwoord nee. Maar het komt niet van de ene dag op de andere. In februari kreeg ik zorgverlof en heb ik mijn taken in de raad neergelegd om voor mijn dochter te zorgen.

Ik ben hier naartoe gegroeid. In gehoorzaamheid aan God wil ik deze weg gaan. Ik ben mijn afscheidsspeech maandag begonnen met de woorden uit Prediker 3: „Voor alles is er een vastgestelde tijd.” Moeder zijn zie ik overigens als mijn eerste roeping. Ik zeg wel eens: God roept mij van mijn tweede naar mijn eerste taak.”

Du Bois was van 1986 tot 1990 met haar ex-echtgenoot pleegouder. „We kregen van alles over de vloer: Ghanese kindjes met de luizen nog in hun kroeshaar tot kinderen van Jehova’s getuigen aan toe.” Ze is lid van de Indonesisch-Nederlandse pinkstergemeente Immanuël in haar woonplaats Zoetermeer.

„Affiniteit met de politiek heb ik altijd gehad, maar ik ben lang achter de coulissen actief geweest. Zo’n vijftien jaar geleden nam ik deel aan een conferentie over leiderschap. Daarbij riep een Amerikaanse prediker ertoe op actief te worden in de politiek. Het voelde als een roeping, ik werd als het ware naar voren getrokken. Na ruim zeven jaar commissiewerk werd ik gevraagd als raadslid. Ik werd toen ook meteen fractievoorzitter, wat destijds bijzonder was, want ik gaf als vrouw leiding aan een gecombineerde fractie van ChristenUnie en SGP.”

Kunnen vrouwen het verschil maken in de politiek?

„Ja, zeker weten.”

Hoe dan? Wat is hun sterke punt?

„Ze kunnen meerdere dingen tegelijk doen. Dat komt doordat ze dat vanuit het opvoeden gewend zijn. Overigens zijn er ook mannen die dat hebben. Nee, het frustreert mij niet dat de plek die vrijkomt door mijn vertrek wordt opgevuld door een man. Ik ben tegen positieve discriminatie. Man en vrouw horen naast elkaar te staan, zoals God ze geschapen heeft.”

Welke ervaring in de politiek van Zoetermeer blijft u bij?

„Dan denk ik toch aan het afwijzen van de verruimde winkeltijdenverordening in 2009 door de raad. Daar is ongelooflijk veel werk in gaan zitten van CU/SGP, CDA en SP. In plaats van de gebruikelijke twintig uur draai je dan wekelijks veertig als raadslid. Helaas heeft de raad afgelopen voorjaar alsnog ingestemd met een uitbreiding naar 52 koopzondagen.

Ik ben blij met wat ik heb mogen doen voor de re-integratiebedrijven die mensen in de bijstand naar een werkplek begeleiden. Hun positie is de laatste jaren stapje voor stapje sterker geworden. Daar ben ik dankbaar voor. Ik verlaat de politiek niet vol twijfel over de vraag of mijn roeping tot dit werk wel echt is geweest.”