De tekst draagt volgens wetenschappers sporen van het gedachtegoed van de gnosticus Valentinus (100-160 na Chr.). Hij bewoog zich binnen het christendom maar zijn leer werd tot ketterij verklaard zodat Valentinus uit de kerk stapte. De inscriptie kan een bewijs zijn dat het christendom in de tweede eeuw een vermenging was van het christendom met heidense opvattingen zoals die van Valentinus, aldus theoloog Gregory Snyder van het Davidson College in North Carolina. „Het lijkt te suggereren dat in deze tijd de christelijke identiteit flexibel was.”

Volgens Snyder slaat de tekst op een begrafenisritueel. De uitleg van „het bruidsvertrek” in de inscriptie, als zijnde een plaats van zuivering en vereniging met de godheid, zou ook terugkomen in niet-christelijke teksten van die eeuw. Ook tragische elementen vindt Snyder in beide teksten terug.

De inscriptie draagt officieel de naam NCE 156 en is opgesteld in het Grieks.