De Tiangong-1 werd met een zogeheten Lange Mars 2F-raket gelanceerd vanaf een basis in de Gobiwoestijn in het noordwesten van het land. De Chinese premier Wen Jiabao keek toe hoe de onbemande 8,5 ton wegende module opsteeg. De lancering werd live uitgezonden op de televisie.

De komende periode zullen de verschillende systemen aan boord worden getest. Of alles naar behoren functioneert, kan vanaf een controlestation op aarde worden vastgesteld.

Voor november staat de lancering van een onbemande bemanningscapsule gepland. Die moet op de automatische piloot aan de Tiangongmodule koppelen.

Verloopt alles zonder problemen, dan zullen er volgend jaar twee bemande missies volgen. Twee of drie astronauten 
–”yuhangyuans”, zoals ze in China heten– zullen het ruimtestation dan aandoen en er maximaal twee weken verblijven.

De Chinese buitenpost moet tegen 2020 zijn uitgebreid tot een omvang van ongeveer 60 ton. Voor een natie die nog maar kort in de ruimte actief is, is dat een bewonderenswaardige prestatie.

Het ontwerp is wel aanzienlijk kleiner dan het Russische ruimtestation Mir, dat na voltooiing –van 1996 tot 2001– 140 ton woog. Het internationaal ruimtestation ISS, dat op dit moment op 400 kilometer hoogte om de aarde draait, weegt niet minder dan 400 ton.

Concepttekeningen van het Chinese station tonen een 20 tot 22 ton zware kernmodule, geflankeerd door twee, iets kleinere laboratoriumonderdelen.

Bij het ontwerp van hun ruimteschepen heeft China de Russische standaarden aangehouden. Koppeling met het ISS is daarmee technisch mogelijk. Toch zal dit naar verwachting niet op korte termijn gebeuren. Alle deelnemende partners moeten daarvoor toestemming geven: Amerika, Rusland, Europa, Canada en Japan. Vooral de relatie tussen de VS en China is slecht.