Het is een verhaal waarvan veel varianten de ronde doen. Ooit bezocht een Amerikaanse president het complex van de NASA. Hij liet zich bijpraten over de ruimtevaartplannen en de missie om mensen naar de maan te brengen. In de fabriekshal ontmoette hij een man die druk in de weer was met een grote bezem. De president vroeg hem wat hij deed. „Wij brengen mensen naar de maan”, zo luidde het antwoord. Het aanvegen van die enorme hal moet een eentonige klus zijn geweest. Toch was deze man zich bewust van de grotere missie die hij mocht dienen.

Christenplicht

Een christen zal werken niet alleen zien als een plicht of een noodzakelijk kwaad. In Bijbels licht spreken we zelfs over een scheppingsopdracht. Niet zomaar een baantje, maar een goddelijk beroep. De praktijk van alledag blijkt echter steeds opnieuw weerbarstig. Volgens enquêtes valt slechts 20 procent van alle medewerkers onder het kopje ”helemaal gemotiveerd”. Zelfs een christen zal niet iedere morgen fluitend naar het werk gaan.

Er is veel onderzoek gedaan naar motivatie op de arbeidsvloer en steeds komt hetzelfde naar voren. Betrokken medewerkers doen beter hun best, presteren meer en zorgen voor tevreden klanten. Het heeft een zichtbaar effect op klanten en collega’s als een werknemer goed in zijn vel zit en met plezier zijn werk doet.

Werknemers goed motiveren is dus de sleutel tot succes voor werkgevers. Voor werkgevers is dit echter wel een grote uitdaging en gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Er zijn veel aspecten die invloed hebben op het motiveren van medewerkers. Aspecten die ook nog eens heel persoonlijk kunnen zijn. Zo is bewezen dat het verhogen van werkplezier beter werkt dan het verminderen van werkdruk. Werkplezier blijkt immers bij te dragen aan bevlogenheid, terwijl verlaging van de werkdruk dat effect niet heeft. Vervolgvraag is dan wel wat we verstaan onder werkplezier.

Behalve werkplezier is het bieden van steun en het geven van vrijheid een veel geprezen manier. Echter, ook steun en vrijheid kunnen door werknemers verschillend beleefd en ervaren worden.

Energiebronnen

Dat „de manier waarop we werken niet langer werkt” is de conclusie van de Amerikaanse auteur Tony Schwartz. Er wordt steeds meer gevraagd van mensen, de lat gaat omhoog, de eisen worden strenger. Volgens hem is het tijd dat werknemers energie gaan bijtanken. Hij ziet daarvoor vier energiebronnen; fysiek, emotioneel, mentaal en spiritueel. Het zijn basisbehoeften van medewerkers die om aandacht vragen. Aandacht die meer vraagt van werkgevers dan de maandelijkse uitbetaling van het loon.

Helemaal nieuw is het echter ook niet. Dat mensen fysiek moeten bijtanken is wettelijk geregeld; werknemers hebben recht op pauze en er is een maximum aan het aantal uren dat iemand per week mag werken. Ook mentaal zullen veel werkgevers hun medewerkers steunen. Al was het alleen al door het feit dat er afnemers zijn voor een product; of het nu de gegeven les, het financieel overzicht of de gerepareerde fiets is.

Het aanreiken van emotionele en spirituele energie is echter van een heel andere orde. Het gaat dan om het bieden van betekenis, zingeving en een visie. Een missie die verder gaat dan het maken van winst alleen.

De auteur is werkzaam bij de RMU als manager communicatie & pr. Reageren aan scribent? socialezaken@refdag.nl.