De bijeenkomst in het Van Lodensteincollege in Amersfoort met als thema ”Gods geheim voor de volken”, trok met in totaal 1100 bezoekers een volle aula. Inhoudelijk ging het om een mix van bezinning op de zending en informatie over het zendingswerk.

Ds. Klopstra zei van de Malawianen geleerd te hebben om vooroordelen overboord te zetten. „Men hecht waarde aan respect voor elkaar. Nederlanders hebben direct een mening. Inwoners van Malawi zijn veel beleefder. Het is een weldaad om te midden van dat volk te verkeren dat op zoek is naar harmonie.”

Als een van de grootste geestelijke problemen in het land noemde hij het holisme: alles heeft een geestelijke dimensie. „Men denkt dat mensen iemand kunnen doden door een vloek uit te spreken. Daardoor is de macht van tovenaars, die voor evenwicht moeten zorgen, zo groot.”

Ds. Klopstra vertelde dat hij uit een „gewoon gereformeerd gezin” uit Broeksterwoude (Friesland) afkomstig is. Door het lezen van De Christenreis van John Bunyan in de zesde klas van de basisschool veranderde zijn leven. Een spreekbeurt over de Engelse zendeling David Livingstone (1813-1873) in datzelfde jaar richtte zijn aandacht op de zending. „Het was het eerste moment dat de Heere een vingerwijzing gaf.” Tijdens zijn studie tropische landbouw stond hij in Zambia bij het standbeeld van Livingstone. Als hersteld hervormd predikant maakte hij voor de zending visitatiereizen naar Malawi.

Dat alles leidde er uiteindelijk toe dat hij werd beroepen als zendeling, begin dit jaar afscheid nam van de gemeenten Elst, Oosterwijk en IJsselstein en op 21 oktober zal worden uitgezonden naar het Afrikaanse land, waar de zending van de HHK al actief is. Nu werken daar ds. R. J. Oomen als zendingspredikant en Albert van Bragt als zendingswerker en coördinator.

Zaterdagmiddag gaf voorlichter Jaap ten Ham een diapresentatie over Suriname, het tweede zendingsterrein van de ZHHK. J. Fekkes en Windy de Wit zijn daar op twee plaatsen betrokken bij gemeentestichting. Bij de Reformatiekerk in Paramaribo, die in een achterstandswijk staat, gaat het om een kleine groep volwassenen en tientallen kinderen. De kerk in Powakka staat in een gebied waar veel indianen wonen. Naast de kerkdiensten vinden preekbesprekingen, en zondagsschool- en clubwerk plaats. Verder verleent ZHHK pastorale zorg in een leprakliniek, en organiseert ze daar een keer per maand een kerkdienst.

Tijdens zijn openingswoord legde de voorzitter van de commissie zending ds. J. C. den Ouden het thema van de dag uit. Hij verwees daarbij naar de Kolossenzenbrief als uitgangspunt. De predikant van Opheusden wees erop dat het meeste zendingswerk in de wereld inmiddels niet meer gebeurt door Europeanen.

Ds. D. Heemskerk, predikant te Genemuiden, zei dat Paulus bijzondere gaven ontving, waaronder het vermogen om op een soepele manier met allerlei mensen om te gaan; en ijver en volharding om het werk onder moeilijke omstandigheden voort te zetten.

Ds. A. A. F. van de Weg uit Soest noemde twee voorbeelden van radicale verandering van mensenlevens in de zending. De eerste vond plaats in de achttiende eeuw onder de bediening van David Brainard in de Verenigde Staten. Een moordenaar zwoer zijn oude leven af en begon een nieuw leven.

De tweede verandering speelde zich in de vorige eeuw af in China. Na een gesprek met zendeling James Fraser verbrandde een Chinees dadelijk zijn afgodsbeeld. „Liefhebben van Christus heeft gevolgen voor het nieuwe leven, waar ook ter wereld en is niet afhankelijk van de cultuur”, aldus ds. Van de Weg.

Zaterdagmiddag spraken ook ds. W. Pieters uit Garderen, ds. J. A. Kloosterman uit Ridderkerk en ds. R. W. Mulder uit Leerbroek.

Voor jongeren waren er workshops. Ds. C. van Dam, voormalig zendingswerker in Namibië en Zimbabwe, thans werkzaam bij het Hendrik Kraemer Instituut in Utrecht, hield een workshop over cultuur. Hij liet een kleurige plaat zien met een afbeelding van de doop van de Heere Jezus door Johannes de Doper. Opvallend was dat de personen afgebeeld waren als Afrikanen. Johannes de Doper had een luipaardvel om. Ds. Van Dam: „Toen ik deze plaat in Zimbabwe liet zien begonnen de mensen spontaan te applaudisseren. Ze vonden dat Jezus echt bij hen hoorde.”