De predikant sprak over de genezing van de blinde Bartimeüs (Markus 10), waar de profeet Jesaja in hoofdstuk 35 van profeteerde: „Alsdan zullen der blinden ogen opengedaan worden.” „Dat wonder, waar Jesaja van profeteerde, is vervuld in Hem, Die gekomen is”, aldus ds. Heikamp.

In Jericho zelf heeft Jezus geen wonderen verricht. Toen Hij de stad uitging, zat er een blinde langs de kant van de weg. Ds. Heikamp: „Het ging niet om die blinde man, maar om Hem Die daar het wonder verrichtte.”

De predikant zag daarin hoe Israël Jericho veroverde en had ingenomen. Slechts één vrouw werd gered. „Net als bij Bartimeüs was dat een blijk van Zijn opzoekende zondaarsliefde. Ze was een uitverkoren vat, een gekende van eeuwigheid. Evenals Bartimeüs later, werd ook zij toen in Israël ingelijfd.”

Ds. Heikamp verhaalde hoe Jozua had gezegd dat Jericho niet herbouwd mocht worden. De puinhopen van Jericho noemde de predikant een beeld van onze val in Adam. Voor ons een les om op de puinhopen van Jericho, op het fundament van die ruïne, niet ons eigen huis te bouwen, zo vervolgde hij. Jericho werd later toch herbouwd. Het kostte de twee zonen van Achab en Izebel wel hun leven. „Jericho werd een priesterstad. Alleen op dat priesterwerk van God moeten we ons huis bouwen”, aldus ds. Heikamp.

Jezus zocht wat in Jericho verloren was. Buiten de stad wilde Hij een man, een blindgeborene, een bedelaar, genezing schenken. Volgens de predikant zijn wij allen geestelijk blind geboren. Hij waarschuwde echter dat wij niet te gemakkelijk over onszelf moeten spreken als zijn we geestelijke bedelaars. „Laten we onszelf daartoe niet promoveren. Dat behoudt ons niet. Ons behoud ligt alleen in wat Jezus tegen Bartimeüs zegt: Uw geloof heeft u behouden. Luister zonder meetstok en weegschaal naar wat mensen over hun geestelijke ervaring zeggen. Speur naar wat er gezegd wordt over de liefde van Christus. Hij is de grond van ons behoud.”

In de middagbijeenkomst sprak de eerwaarde heer J. de Boer uit Rijnsburg over Psalm 116, een psalm waarin het gaat om de drieslag ellende, verlossing en dankbaarheid. Hij noemde dat de koninklijke weg die de Heere Zijn volk leert. „De dichter bidt om verlossing uit de banden. Vanuit die nood roept hij de Naam des Heeren aan. De Heere verlost hem uit de banden.”

De Boer verhaalde hoe hij dat onlangs in zijn ziekte ook mocht ondervinden. Hij kreeg een TIA, waarvan hij herstelde. „Er blijven dan alleen maar offeranden van dankzegging over, in de tegenwoordigheid van Zijn volk.” De Boer noemde het een zegen dat op een ontmoetingsdag bekenden elkaar steunen en onderwijzen.