De uitnodigingen aan christelijke organisaties zijn al de deur uit. In november wil de parlementaire werkgroep hoorzittingen houden. Daarna trekt de commissie zich terug om een rapport voor de regering te schrijven. „We mikken op januari”, aldus het Conservatieve parlementslid, zelf overtuigd christen.

Gaat het u alleen om de vrijheid voor christenen?

„Ja, je moet ergens beginnen. Mogelijk zullen we gaandeweg de zaak iets verbreden. Ook in bijvoorbeeld joodse kring worden zorgen geuit. Maar voorlopig houden we het hierbij.”

Wat is de aanleiding voor uw onderzoek?

„Binnen de christelijke gemeenschap bestaan grote zorgen. De zorgen komen soms voort uit opvallende rechtszaken van het afgelopen jaar. Er zijn zaken geweest over een vrouw die een kruis aan een ketting droeg, om een verpleegkundige die op verzoek met een patiënt bad en rond een echtpaar dat had geweigerd een homokoppel een tweepersoonsbed te verhuren in hun bed and breakfast. Door dit soort uitspraken voelen christenen zich soms gemarginaliseerd.

Wij hopen natuurlijk dat uit het onderzoek blijkt dat onze vrijheid nog altijd overeind staat. Wel heb ik de indruk dat sommige werkgevers de wetten nogal eens overinterpreteren en zodoende hun mensen verbieden een kruisje te dragen.”

Onlangs kondigde de Gelijkheidscommissie aan speciaal aandacht aan de rechten van christenen te geven. Wat is de rol van deze commissie?

„Eigenlijk geen. Ik heb diezelfde aankondiging gezien, maar ook gezien dat die weer werd ingetrokken. Het is mij niet duidelijk wat haar positie is.”

Organisaties als The Christian Institute wantrouwen dit soort commissies, omdat die de gelijkheid zouden willen opleggen. Hoe ziet u dat?

„Ik weet dat sommige christenen zo denken. Persoonlijk ervaar ik niet dat mijn bewegingsvrijheid wordt beperkt.

Wel zijn er binnen dit soort commissies mensen met een dubbele agenda die speciaal op zoek zijn naar fundamentalistische christenen, om die vervolgens aan te pakken. Dat is niet goed.

Wij moeten niet ontkennen dat er vandaag een reëel conflict is. Veertig jaar geleden was homoseksualiteit nog verboden in ons land, vandaag is het iets wat vrij wordt beleefd. De christelijke ethos is niet langer de publieke norm. We leven in een pluralistische samenleving. Dat geeft spanning. Maar we moeten wel met elkaar verder.”