Wie het 9/11-museum, op een steenworp afstand van Ground Zero, binnenloopt, hoeft zich niet af te vragen aan welk thema de expositie is gewijd. Meteen aan het begin vertelt een levensgroot videoscherm onafgebroken het verhaal van 11 september. De bekende beelden van instortende torens, mensen in paniek en heroïsche hulpverleners brengen herinneringen in één klap terug.

De opzet van het museum is sober. Een kale betonnen vloer, zonder opsmuk. Alles passend bij het drama dat zich tien jaar geleden op enkele tientallen meters van deze expositie afspeelde. Hoewel er uit de puinhopen van het verwoeste World Trade Center nog geen intacte bureaustoel of computer werd teruggevonden, zijn toch de nodige kleine objecten bewaard gebleven.

Zoals een visitekaartje van Robert C. Dichiora, werknemer van de World Trade Center Association Inc. Of een rekening van het naburige Marriotthotel. Een stalen balk die ooit een muur in de Twin Towers stutte, prijkt nu verroest en gebogen in het museum. Gewijd aan „allen die negen maanden in het puin groeven om 19.979 lichaamsdelen te bergen en 1,6 miljoen ton puin te ruimen.”

Even verderop zijn op de muur tientallen oproepen van familieleden te zien, die zij plaatsten om hun dierbaren terug te vinden. ”Vermist: Jeannine Damiani-Jones, werkzaam voor Cantor Fitzgerald, 104e verdieping WTC”, luidt een van de aanplakbiljetten. Jeannine zal het niet hebben gehaald. Het vliegtuig raakte de toren waarin zij werkte enkele tientallen verdiepingen onder haar. ”Vermist: Vivian Casalduc, World Trade Center Toren Een, 28e verdieping, moeder van drie kinderen, help alstublieft, dank u en God zegene u”. Vivian had een goede kans om uit de Twin Towers te ontsnappen.

Citaten van omwonenden geven een beeld van de verschrikkelijke gebeurtenissen van destijds. „We bevinden ons in een gebouw met twaalf verdiepingen”, aldus Gail Langsner, die op 11 september de aanslagen van zeer nabij meemaakte. „Een complex van 110 verdiepingen aan de overkant van de straat is zojuist ingestort. Het voelde alsof mijn hoofd werd uitgeperst.”

In een aparte ruimte worden de 2996 slachtoffers van de aanslagen van 11 september herdacht. Een eindeloze rij namen op de muur. En daar tegenover honderden foto’s van hen die bij de aanvallen het leven lieten. In het midden van de zaal staat een aantal banken waarop bezoekers kunnen reflecteren. Tissues liggen klaar, en dat blijkt geen overbodige luxe.