Wat valt u het meeste op aan dit rapport?

„Dat is natuurlijk toch de sterke stijging, waarbij ik afzonderlijk aandacht vraag voor het feit dat deze toename zich bijna uitsluitend voordoet bij terminale kankerpatiënten. Traditioneel was die groep altijd al verre-
weg de grootste categorie patiënten die overlijdt als gevolg van euthanasie. Ook met de recente stijging blijft dat het geval.”

Waarom legt u daar de nadruk op?

„Door de NVVE en de initiatiefgroep Uit Vrije Wil is het laatste jaar veel gesproken over euthanasie bij dementerende patiënten en burgers die lijden aan het leven. Er klonk een krachtige roep dat stervensverzoeken vanuit deze categorie zonder voorbehoud moeten worden gehonoreerd. Een willekeurige voorbijganger zal dus snel geneigd zijn te denken dat de stijging komt doordat er het afgelopen jaar meer stervensverzoeken vanuit deze groepen zijn ingewilligd. Dat is dus niet zo. De weerstand van artsen om euthanasie te verrichten bij niet-terminale patiënten met een nog behoorlijke levensverwachting blijft bestaan.”

Verwacht u niet dat de NVVE en Uit Vrije Wil onder het motto ”De aanhouder wint” de discussie zullen intensiveren?

„Dan is mogelijk, al kan ik me van met name de NVVE ook voorstellen dat ze even kiezen voor een afwachtende houding. De afgelopen jaren is een beperkt aantal euthanasiemeldingen, waarbij het lijden werd gebracht als lijden aan het leven, maar waar tegelijkertijd een fysieke component aan zat, door de toetsingscommissies beoordeeld als zorgvuldig.”

„Van de gezonde oma van 76 die roept dat ze dood wil, erkent iedereen dat haar wens niet binnen de euthanasiewet valt. Maar euthanasie op de bejaarde voor wie het leven vanwege blindheid, doofheid en incontinentie zijn zin heeft verloren, is door de toetsingscommissies, veelal na veel interne discussie, toch als zorgvuldig beoordeeld. Mogelijk haalt dat voor de NVVE de angel uit het debat.”

Vindt u het niet vreemd dat er vrijwel stilzwijgend meer ruimte is ontstaan?

„Het is in elk geval onwenselijk. Sommige politici geven er de voorkeur aan dat het veld de toetsingscriteria naar bevind van zaken ruimer toepast, bijvoorbeeld om een mogelijk coalitieprobleem te omzeilen. Toch ben ik sterk voor een politiek debat. Het is niet zomaar iets om als samenleving groen licht te geven voor euthanasie voor een categorie van burgers die vrij zwaar lijdt als gevolg van ouderdomsklachten. Dat raakt mede aan de vraag of wij nog kunnen omgaan met de ouderdom en de gevolgen daarvan. Ik pleit dus voor een debat of de euthanasiewet verruimd moet worden. En over de vraag of we echt vinden dat hij mede voor burgers met ouderdomsklachten was bedoeld.”