Dat vindt D66-fractievoorzitter De Graaf. In NRC Handelsblad van zaterdag blikt hij terug op de achterliggende drieënhalf jaar waarin hij als fractievoorzitter het overleg in het Torentje van Kok bij mocht wonen. Volgens hem is het niet meer dan „een rituele wekelijkse lunch”, die „maar een enkele keer informatief en zelden doorslaggevend is.” Als er de afgelopen jaren al iets werd ’geregeld’, betrof dat een aanpassing van het regeerakkoord, aldus De Graaf.

In de beeldvorming echter „staat het Torentje voor achterkamertjes en handjeklap waar het gewone, hardwerkende kamerlid de dupe van wordt. Die prijs is het niet waard”, stelt De Graaf. Het beste zou daarom zijn er geheel mee te stoppen.

In het verleden is al veel vaker kritiek geuit op het Torentjesoverleg omdat dit het veelgeprezen dualisme, de onafhankelijke opstelling van het parlement tegenover de regering, om zeep zou helpen. Het was juist de paarse coalitie, tot stand gebracht door vooral de inspanningen van D66, die zich in 1994 voornam de door het CDA veel beoefende achterkamertjespolitiek te beëindigen. Tot nu toe is het leven echter sterker gebleken dan de leer. Bij het debat over de nieuwe Vreemdelingenwet gaf toenmalig staatssecretaris Cohen van Justitie openlijk toe dat de wet in de achterkamertjes was gemaakt.

Behalve met het Torentjesoverleg heeft De Graaf ook moeite met al te strikte fractiediscipline en met strak hanteren van regeerakkoorden. „Regeerakkoorden vormen tegenwoordig een contract, waar fracties en individuele leden niet straffeloos van kunnen afwijken. Dat leidt tot een doorgeschoten professionalisering van de politiek. Politiek wordt op die wijze vooral crisisbeheersing, met fractievoorzitters in de rol van crisismanagers.”