„Dan zullen zij tot Mij roepen, maar Ik zal niet antwoorden…”

De auteur spreekt hier tot hen die hun bekering nog uitstellen of in een valse en halve bekering berusten.

Dat zijn woorden misschien dienen mochten om hen te verschrikken en wakker te schudden. In dat geval moet niemand van hen de moed opgeven.

Vooral moeten diegenen zich hierdoor niet al te zeer laten verontrusten die nu zoekende zijn, hoewel zij eerder veel goede bewegingen en veel overtuigingen hebben laten varen.

De redenen hiervoor zijn het nu volgende. Het Evangelie spreekt zonder enige bepaling van tijd (eenieder die gelooft…). Het zegt niet binnen hoe korte tijd dat geschieden moet.

Het spreekt onbepaald, zodat zonder twijfel de gehele levenstijd genade­tijd is. Twijfel of ware bekering en geloof door God altijd aangenomen worden, zou een misverstaan zijn van het Evangelie.

Het zou hetzelfde zijn als het twijfelen aan de waarheid ervan. Het is strijdig met Gods natuur dat Hij ooit zou weigeren een ziel aan te nemen die nu op een betamelijke wijze bekering en vergeving bij Hem zoekt. Hij wil immers een beloner zijn van hen die Hem vlijtig zoeken.

William Fenner,
predikant te Rochfort

(”Het grote gevaar van uitstel”, 1660)