Op 18 mei 2009 werden op zijn terrein 200 tot 250 runder­kadavers opgegraven.

Het OM sluit niet uit dat er dieren zijn doodgegaan aan een besmettelijke ziekte.

Verder zou De W. dieren hebben verwaarloosd en milieu- en registratieregels hebben over­treden.

De W. zegt zelf dat de opgegraven dieren zijn doodgegaan nadat ze waren opgejaagd door honden.

Hij zou ze niet aan een destructiebedrijf hebben aangeboden, omdat hij geen zin had in een controle van de Algemene Inspectiedienst (AID). Een inspectie uit 2004 was hem niet in de koude kleren gaan zitten.

De boer ontkende dat hij niet goed voor zijn dieren zorgde. Een veearts die als getuige optrad, stelde dat De W. zijn runderen niet anders behandelde dan veel collega-veehouders.

Volgens officier van justitie M. Schenk vormden de begraven kadavers een risico voor de volksgezondheid, omdat de dierlijke resten in de grond hadden kunnen leiden tot vervuiling van het water in een nabijgelegen waterwingebied.

De registratie van dieren op het bedrijf van De W. was volgens de officier „één grote chaos.” Zo bleken uiteindelijk 214 op het bedrijf aanwezige dieren niet te identificeren.

Schenk onderstreepte het grote belang van een juiste registratie van dieren, als het ware van de wieg tot het graf.

Ze verwees naar de recente slachtoffers van de EHEC-bacterie in Duitsland. Daarbij zei ze: „In geval van gezondheidsrisico’s moet je direct kunnen vaststellen waar een besmetting vandaan komt.”

Advocaat M. Stassen vroeg om vrijspraak. Hij beschouwt de opgegraven kadavers en andere bewijsmiddelen als onrechtmatig verkregen, omdat dit gebeurde onder het mom van een reguliere controle.

De W. heeft inmiddels al zijn dieren verkocht en legt zich nu toe op de teelt van mais en aardappelen.

De rechtbank in Den Bosch doet over twee weken uitspraak.