Vorig jaar hield hij in Warschau een piano­recital, aan de vooravond van de herdenking van Chopins tweehonderdste geboortedag. De cd bevat de favoriete vormen die Chopin beoefende: de fantasie, de nocturne, de sonate, de wals. Omdat er sprake is van een liveopname, wordt tussen de stukken door geapplaudisseerd.

Muziek is voor Barenboim een kunst zonder begin en zonder eind: muziek is onderbreking van de stilte. Of is het precies andersom: onderbreekt stilte de muziek? Hoe wonderbaarlijk beide samenhangen, blijkt in Barenboims Chopininterpretatie. Schitterend ook hoe veel verschillende kleurschakeringen deze man weet aan te brengen in zijn klank, bijvoorbeeld in de Nocturne in D (opus 27 nummer 2). Intrigerend is de manier waarop hij fortissimo’s in pianissimo’s laat overgaan en andersom.

En wat een zuiver stromend passagespel, helder als het water van een beek. In de op zichzelf vrij bombastische Polonaise (opus 53) contrasteert Barenboim kracht met een subtiliteit. De beroemde Marche funèbre uit opus 35 is voor hem niet simpelweg een effect, maar logisch gevolg van de eerdere delen van de sonate. Onder zijn handen krijgt de Marche iets magisch. Graag zou je de livebeelden zien van dit eigenzinnige natuurtalent dat met zijn spel respect afdwingt.

Daniel Barenboim plays Chopin – The Warsaw Recital; Deutsche Grammophon (477 9519); € 15,99; www.deutschegrammophon.com