Commentaar: Nalatigheid ziekenhuis schaadt vertrouwen
De dichter Bilderdijk schreef ooit: „Gezondheid is een grote schat, maar wordt het meest dierbaar door haar te ontberen.” Ieder die getroffen is door een ziekte zal dat beamen. Op de ziekenzaal wordt het gewone van een gezond leven ongewoon.
In de hoop zo snel mogelijk weer gezond te worden, gaan mensen het ziekenhuis in. Algemeen is het vertrouwen dat daar maximale aandacht wordt gegeven aan hygiëne en behandeling van de kwaal. Dat vertrouwen is ook essentieel voor herstel. Wie geen vertrouwen in de arts heeft, is dubbel ziek, schreef de Romeinse filosoof Seneca.
Een bericht over nalatigheid van ziekenhuispersoneel heeft in het algemeen grote impact. Het schaadt het vertrouwen van patiënten. Zij vragen zich angstig af of zij wel aan het goede adres zijn. Terwijl ze vaak geen andere keus hebben dan zich over te geven aan de artsen en verpleegkundigen van de desbetreffende gezondheidsinstelling.
Tegen die achtergrond is het erg jammer te moeten constateren dat het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam traag geweest is met aanpakken van het probleem met een multiresistente bacterie. Half april ontving het de melding van het Slotervaart Ziekenhuis in Amsterdam dat er bij een patiënt uit het Rotterdamse ziekenhuis de darmbacterie Klebsiella pneumoniae was aangetroffen. Doordat de zieke vanuit de Maasstad naar de hoofdstad was gebracht, kwam dit aan het licht.
Kort daarop bleek dat het geen incident was. Het team van het Maasstad Ziekenhuis wachtte echter tot eind mei voordat de besmetting gemeld werd. Pas daarna is een onderzoek gestart naar het aantal mensen dat geïnfecteerd was. Daarbij werd vastgesteld dat de darmbacterie in ieder geval al in oktober vorig jaar in het ziekenhuis aanwezig was. Inmiddels is bekend dat er in ieder geval 47 mensen besmet zijn, van wie er inmiddels 21 zijn overleden.
De hele gang van zaken wijst uit dat de staf van het Maasstad Ziekenhuis te laat de alarmbel heeft geluid. Nadat begin mei duidelijk was dat de multiresistente bacterie aanwezig was, had onmiddellijk ingegrepen moeten worden. Dat is niet gebeurd.
Deze traagheid valt temeer te verwijten omdat de reputatie van het Maasstad Ziekenhuis door vergelijkbare problemen in het verleden toch al enigszins is geschaad. Sinds 2009 waart er een ander multiresistent bacterie rond op de intensive care. Vorig jaar moest deze ic ontruimd worden om door middel van vergassing gereinigd te worden. Begin deze eeuw zagen medewerkers van het St. Claraziekenhuis (thans onderdeel van het Maasstad Ziekenhuis) een uitbraak van het MRSA-bacterie over het hoofd.
Mede gelet op die geschiedenis zou de staf van het Rotterdamse ziekenhuis er alles aan gelegen moeten zijn om zich van hun enigszins beladen verleden te ontdoen. Door in de achterliggende maand te wachten met de melding en door niet direct fors in te grijpen, is opnieuw het vertrouwen in de medische zorg van het ziekenhuis beschadigd. Dat is vervelend voor het ziekenhuis, maar het schaadt vooral een genezingsproces bij patiënten. Want vertrouwen is de basis voor herstel van zieken.