„Waar ik het idee vandaan heb, weet ik allang niet meer. Maar ik breide voor het eerst een sokjestaart toen mijn oudste kleinkind op komst was. Dat is nu ruim negen jaar geleden. Mijn jongste zoon vond hem zo leuk dat hij zei: „Mam, als ik ooit nog eens trouw en een kindje krijg, moet je dat voor mij ook doen.”

Toen mijn zoon en schoondochter vorig jaar vertelden dat ze een baby verwachtten, had ik nooit meer aan de sokjestaart gedacht. Maar mijn dochter herinnerde me eraan. Ik heb niets tegen mijn zoon en schoondochter gezegd, maar ik heb wel gelijk wol gehaald en ben begonnen. Ze verklapten me dat het een zoon werd, dus kreeg de sokjestaart blauwe accenten. Ook zette ik er auto’s en motors tussen. In elk sokje stopte ik een rolletje snoep.

Ze verwachtten heel wat kraambezoek. Dus breide ik 220 sokjes. Ik maakte ze wat kleiner dan het oorspronkelijke patroon. Dat vond ik leuker staan. Over elk sokje breide ik ongeveer een uur. Er zit dus veel tijd in de taart. Elk sokje werkte ik af met bijvoorbeeld een strikje, roosje of hartje.

Afgelopen winter ben ik geopereerd aan mijn voet. Ik moest acht weken in het gips. Daardoor had ik wel extra veel tijd om te breien.

Toen de baby in april was geboren, kwam de taart als een grote verrassing. Iedereen die op kraamvisite kwam, mocht een sokje meenemen. Mijn schoondochter is dierenarts. Als ze straks weer begint met werken, komt het restant van de taart op de balie te staan. Dan kunnen de bezoekers van de praktijk ook een sokje meenemen.”