Martin (51) werd in augustus 1996 gearresteerd en in 2004 veroordeeld tot dertig jaar cel wegens medeplichtigheid aan de gruweldaden van haar man: het ontvoeren en misbruiken van zes meisjes en het vermoorden van vier van hen. Martin werd veroordeeld tot dertig celstraf. Ze heeft inmiddels de helft ervan uitgezeten.

Volgens de rechtbank in het Belgische Bergen zijn er geen belemmeringen meer voor een voorwaardelijke invrijheidsstelling. Het openbaar ministerie kan tot dinsdagmiddag 16.00 uur bezwaar maken, maar uitsluitend wegens procedurefouten. Als het bezwaar uitblijft, kan Martin nog dinsdag op vrije voeten komen. Martin zou, als ze wordt vrijgelaten en als de Franse autoriteiten akkoord gaan, naar een klooster in Frankrijk willen vertrekken.

Paul Marchal, vader van het door Dutroux vermoorde meisje An en woonachtig in Hasselt, hoorde het nieuws maandagmiddag via een journalist. „Hij belde mij om een reactie, terwijl ik van niets wist. Andere nabestaanden en slachtoffers zijn wel officieel op de hoogte gesteld. Ik houd het op een vergissing, want ik kan niet geloven dat dit moedwillig zo gegaan is.”

De vervroegde vrijlating van Martin is „een heel slecht voorbeeld tegenover de buitenwereld”, vindt Marchal. „Deze zaak is over de hele wereld bekend vanwege de gruwelijkheid en extreme vorm. De hele wereld heeft naar het proces gekeken; 300.000 mensen zijn de straat opgegaan om te demonstreren. En dan nu deze vervroegde vrijlating. Wat betekent dit voor andere criminelen, zoals Dutroux zelf?”

Marchal geeft toe dat de vervroegde vrijlating „wettelijk” is. „Na het uitzitten van een derde van de straf mag de veroordeelde een verzoek indienen om eerder vrijgelaten te worden. Dat geldt niet voor recidivisten. Die moeten minimaal twee derde van hun straf uitzitten. Martin is een recidivist. Zij werd twee keer eerder veroordeeld voor medeplichtigheid aan ontvoering, misbruik en moord, maar dat is bij verschillende rechtbanken gebeurd. Dan ben je in België formeel geen recidivist. Dat is een hiaat in onze wetgeving. Er is dus werk aan de winkel om dat te veranderen.”

Als vader van een vermoorde dochter krijgt Marchal opnieuw een klap te verwerken. „Ik word door dit nieuws teruggeduwd in de put waar ik langzaam probeer uit te komen.” Toch ging Marchal dinsdagmorgen gewoon naar zijn werk. „Ik ben directeur van een basisschool en mag die taak niet verzaken.”