Buitenlandse media berichtten vrijdag dat meer dan 10.000 betogers geprobeerd hadden naar Damascus te macheren, maar dat ze door de Syrische veiligheidsdiensten waren tegengehouden. Maar niemand weet er het fijne van. In Syrië is er geen Al-Jazeera dat –zoals in Egypte– rechtstreeks verslag doet.

Uit kleine (op het eerste gezicht onbeduidende) voorvallen en reacties blijkt dat mensen onderhuids gespannen zijn omdat niemand kan inschatten wat de nabije toekomst zal brengen.

Bij getoeter van auto’s bijvoorbeeld kijken mensen elkaar verschrikt aan. Het is immers traditie dat pasgetrouwde stellen op de avond van hun bruiloft luid toeterend in een rijkversierde auto door de straten van Damascus worden gereden. Vergezeld van een stoet eveneens claxonnerende wagens, die de meevierende bruiloftsgasten vervoeren. Maar als er dezer dagen wordt getoeterd, weet men het niet. Gaat het om een bruiloft of wellicht iets anders?

Op de Syrische staatstelevisie is vrijwel dagelijks te zien hoe er aan de grenzen grote partijen wapens worden onderschept die bepaalde groeperingen vanuit buurlanden Syrië proberen binnen te smokkelen. Deze berichten zijn ongetwijfeld juist.

Tijdens de eerste dagen en weken van de protesten hadden Syrische militairen de strikte opdracht om niet op demonstranten te schieten. Ze werden echter volkomen verrast door de wapens die bepaalde groepen betogers bleken te bezitten. Met als gevolg relatief veel doden en gewonden binnen het leger.

Het is opvallend dat de plaatsen waar gewapende confrontaties plaatsvinden vrijwel allemaal in grensstreken liggen. Het noordelijke Qamishli ligt vlak aan de Iraakse grens, terwijl Daraa een steenworp verwijderd is van de Jordaanse grens. Banyas en Homs op hun beurt liggen vlak bij de Libanese grens.

Een zegsman in Homs beschreef gistermiddag telefonisch de sfeer in zijn stad. Mensen zitten doodsbenauwd in hun huizen en durven hun woningen niet te verlaten. Vanuit auto’s wordt door onbekenden met scherp op voorbijgangers geschoten. Scholen, winkels en bedrijven houden de deuren gesloten en de christenen in Homs hebben alle feestelijkheden voor het komende paasfeest geannuleerd.

De zegsman schaterlacht om het bericht in buitenlandse media dat meer dan 5000 demonstranten zich op een plein in Homs hebben verzameld. „Er is geen mens op straat te bekennen”, zo verzekert hij. „Het is een nachtmerrie.”

De gebeurtenissen in Syrië hadden de afgelopen dagen gevaarlijke repercussies tot gevolg in het toch al instabiele Libanon. De Syrische televisie zond een opname uit over een „terroristische cel” die opereerde in de regio tussen Banyas en Latakia.

De leider van deze cel legde in de video een openbare bekentenis af en verklaarde dat de leden van zijn cel Syrië waren binnengesmokkeld vanuit Libanon. Degene die deze actie had gecoördineerd, was Djamal al-Djarah, die hierbij had samengewerkt met leden van de Syrische moslimbroeders.

Het bericht had in de pro-Syrische pers in Libanon een hetze tot gevolg tegen de voormalige Libanese premier Al-Hariri, die beschuldigd wordt van betrokkenheid bij het geweld in Syrië. De Syrische ambassadeur in de Libanese hoofdstad Beiroet heeft de Libanese justitie verzocht om een officieel onderzoek in te stellen naar Al-Hariri en een aantal andere vooraanstaande leden van zijn partij.

Dit was uiteraard koren op de molen van de Libanese oppositie onder leiding van Hezbollah, die een speciale zitting van het Libanese parlement eiste om de politieke immuniteit van deze politici op te heffen. De afgelopen dagen werd duidelijk dat Libanon voorlopig nog geen nieuwe regering zal krijgen omdat alle partijen lijnrecht tegenover elkaar zijn komen te staan.

De ontwikkelingen in Libanon en Syrië zijn van oudsher nauw met elkaar verweven. In politieke kringen in Beiroet wordt de vraag gesteld wat er zal gebeuren als in de uitspraak van het speciale Hariritribunaal, die ieder moment wordt verwacht, de naam van Syrië zal worden genoemd.