Rien Meijer (64) werkte jaren lang als directeur voor Bible League Nederland. Aanvankelijk wilde hij het wat rustiger aan doen, totdat Serve India op zijn weg kwam en hij ontdekte dat regionale aanpak van zending en ontwikkelingshulp heel functioneel en effectief kan zijn. Dat geldt zeker een land als India met 1,2 miljard inwoners. Vanuit één groot centraal kantoor in Hyderabad wordt het werk van 300.000 vrijwilligers aangestuurd. „Er is een professionele controle op de activiteiten. Serve India rapporteert misschien op een Amerikaanse manier die wij niet gewend zijn, maar alles wordt geregistreerd in getallen en is controleerbaar, zodat we precies weten wat er gebeurt.”

De formule van Serve India, ontstaan vanuit de veel oudere Mission India, is mensen te leren lezen en schrijven en zo in aanraking te brengen met het Evangelie. „Bijbels uitdelen aan mensen die niet kunnen lezen heeft geen zin. Daarom organiseert Serve India in samenwerking met lokale kerken alfabetiseringscursussen voor volwassenen.”

Zo’n 150.000 Indiërs, vooral vrouwen, krijgen een jaar lang vijf avonden per week les. Serve India werkt in 32 verschillende Indiase taalgebieden. Het lesprogramma is gebaseerd op verhalen uit de Bijbel. Tevens wordt er aandacht besteed aan gezondheid, het omgaan met geld en andere nuttige zaken en leren de cursisten een vak. Daarnaast bereikt Serve India 4,5 miljoen kinderen via kinderbijbelclubs en leidt zij duizenden evangelisten en kerkstichters op. „Zo’n 35 procent van alle deelnemers, dus ruim 1,5 miljoen per jaar, wordt christen. Hierdoor ontstaan zo’n 15.000 nieuwe kerkjes per jaar.”

De bevolking van India is voor 75 procent analfabeet. „India is een bizar land. Je hebt steden met de modernste hightechbedrijven, gevestigd aan straten waar mensen in krotten wonen. De rijken worden rijker en de armen armer. De regering ziet het probleem wel, maar wordt gehinderd door corruptie of het hardnekkige kastenstelsel.”

Rien Meijer kwam in dorpen terecht waar hij de resultaten van het alfabetiseringswerk concreet voor ogen zag. „Mensen lieten hun leitjes en schriften zien. Het is verbazingwekkend hoe gemotiveerd zij het leren schrijven oppakken. Ik was onder de indruk van hun geloofsvertrouwen. Zij hebben geen stuiver en toch doen zij er alles aan om te leren lezen, schrijven en rekenen.”

De kerk in India groeit bijzonder snel. Meijer: „Officiële cijfers spreken van iets meer dan 2 procent, maar werkelijke cijfers stellen dat India voor meer dan 8 procent uit christenen bestaat. Dan spreken we over meer dan 100 miljoen christenen! Er zijn veel hindoes en moslims tot geloof gekomen, maar zij willen verborgen blijven vanwege mogelijke gevolgen voor werk, familie en inkomen.”

De kleur van de kerken is erg divers: presbyteriaans, methodistisch, baptistisch, luthers en veel evangelisch-charismatisch. „Maar vergis je niet”, zegt Meijer, die zelf een reformatorische achtergrond heeft. „Ze kenmerken zich doorgaans door een Bijbelse geloofsbeleving. In de gemeenten gaat het er soms weliswaar luidruchtig aan toe, maar de Woordverkondiging staat centraal. Als je leiders hoort, spreken ze vol overtuiging over de vruchten van de Geest. Heb je geloof, laat het dan niet alleen horen, maar ook zien. De kerk in India groeit door haar voorbeeldfunctie.”

Meijer was geschokt door het fenomeen tempelprostitutie bij hindoetempels. „In een tempel buiten Hyderabad hoorde ik van een aantal tussen de 600 en de 800 prostituees. In het hele land kun je spreken over miljoenen prostituees. Het is een vorm van gedwongen prostitutie waarbij het geld naar de hindoegoden gaat, oftewel de priesters. Seksueel verkeer is een voorwaarde om aan de rituelen deel te nemen.”

De Nederlandse afdeling van Serve India gaat zich inzetten voor een aantal prostituees dat recent christen geworden is. „Een van hen probeert zich uit het netwerk te bevrijden, maar dat is erg moeilijk. Na lang weigeren kreeg ze van de priester te horen dat ze zelf geen mannen hoeft te ontvangen, maar wel moet zorgen dat andere mannen hun weg naar de tempelprostituees weten te vinden. Ook dat wil ze niet. Ze wil er helemaal uit.”

Zoals zo veel christenen die in India tot geloof komen, zal zij ook het contact met haar familie verliezen. „Ik wijs in dit soort situaties veel op het woord van Jezus dat wie vader of moeder verlaat om Hem, honderdvoudig terugkrijgt in dit leven en het eeuwige leven hierna. Ex-hindoes voelen de gemeente als het ware als een warme deken om hen heen, zodat zij zich steeds meer thuis voelen en min of meer hun vroegere familie vergeten. Mijn ervaring is dat er een sterke gemeente ontstaat door jonge mensen die vroeg met het christendom in aanraking komen en daardoor gemakkelijker radicaal met afgoden breken. Oudere mensen zitten veel vaster aan hindoegewoonten en zijn er moeilijk van los te maken.”